Heba, Beni Kör Kuyularda kitaplarından sonra okuduğum üçüncü Hasan Ali Toptaş kitabıydı Kuşlar Yasına Gider. Her Hasan Ali Toptaş kitabına başladığımda bitiremeyeceğim duygusuna kapılıyorum ancak bir türlü de kopamıyorum. Kitabın son sayfasını okuyup bitirdiğimde uzun süre etkisinden kurtulamıyorum. Bu kitabı bitirdiğimde zihnimde yer eden tek duygu "merhamet" oldu. Sıradan karakterler, günlük yaşamlar, herkesin babası gibi bir baba, herkesin annesi gibi bir anne ancak bu kadar etkileyici anlatılabilirdi. Denizli'de bir köy evi, yazarın babasının evinde yaşanan anları okurken adeta o anın içindeymiş gibi hissettiriyor. Yaz gününde sessiz bir köyün sıcaklığını bile hissedebiliyorsunuz.
Yazarın anlatımında hayal ile gerçeği birleştirme biçimi gerçekten etkileyici. Son derece hayatın içinden giden bir anlatımın içinde aniden karşınıza olağanüstü bir at çıkıveriyor veya görünen kaybolan beyaz gömlekli çocuk ancak bunlar anlatımın gerçekliğinde harmanlanıp gidiyor.
