Kelimelerin yetersiz kaldığı yerdeyim...
Yetmiyor, yetiremiyorum sana olan sevgimi...
Sığmıyor kelimelere, dönüşmüyor kelimeler cümlelere...
Zihnime, ruhuma, bedenime söz geçiremiyorum...
Nereye adım atsam sana çıkıyor yollarım...
Elimi uzatsam tutarmışcasına yakın...
Bir o kadar da uzaksın sanki...
Tek bir birldiğim gerçek sen...
Tek bir bildiğim beni güzel sevmen...
Şüphe etmeyecek kadar sana güvenmem SEVGİLİMM
Onca şeyden sonra yine seni görmek...
Ve beni kırdığın tüm anları unutup yine senin için endişelenmem... Eskisi gibi sevmiyorum ama içimdeki duygular seni gördüğüm an diz çöküyor resmen. Sahi beni hiç sevmemiş adama karşı hâlâ bir duyguya sahip olabilmek de benim akılsızlığım olsa gerek.
İşte öyle sevgilimm ne unutabildim seni ne de seni senle yaşayabildim.
Başımızı alıp gitsek diyorum, el değmemiş, ayak basmamış, daha önce bir nefes dahi alınıp verilmemiş topraklara varsak. Varsakta bir ömür yaşasak, bir ömür gökteki çırıpçıplak yıldızları seyretsek ...
Ahh sevgilimm, ahhh, ahh ki ne ahhh...