....
Yüzyılın kaybı: Aşk
En son ne zaman bir şiiri alay ederek ya da utanarak değil de sahiden içinizde bir yerlerde bazı parçaları tamamladığını hissederek okudunuz? Ne zaman bir sevgi sözcüğünü gerçek anlamıyla hitabınıza kattınız? Ne zaman birinin görünüşünden önce size nasıl hissettirdiğiyle ilgilendiniz? Verdiğiniz cevaplardan hoşnut
2023 Üzerine
Bu yılın başında kendime kitap hedefi koyarken "Tamam geçen sene 15 demiştin 20 okudun ama 30 da biraz fazla olmuyor mu kızım ders falan çalışacaksın daha" demişti içimden bir ses. Yine de onu dinlemeyip otuz yazıvermiştim. Şimdi bir baktım ki hedefim tamamlanmış bile, hatta daha fazlasını okumuşum aslında. Bu yıl ilkleri yaşadığım bir
Daha değerli olduğumu hissetmek için o kadar çok çırpındım ki... Bir yaptığımı on anlattım, her girdiğim ortamda alakasız kendimi öne çıkaracak şeyler aradım. Kendimi ispatlamak için insanları ikna etmeye çalıştım, en başarılı olmak istedim, her ortamda birinci olmaktı en büyük derdim. Sevgilimi, dostlarımı, hatta ailemi rüşvet verir gibi, onları etkileyecek, sevebilecekleri adam olduğumu göstermeye çalıştım. Bu yüzden şekilden şekile girdim. Beğenmediklerimi beğendim, ilgilenmediklerimle ilgileniyorum dedim. Ortam, beni sevmesini istediğim kişi neyi gerektiriyorsa o role büründüm. Bugün baktığımda görüyorum ki sevgi dilenciliği yapmaktan başka bir şey değil. Hem de içi nasıl boş. Çünkü bu kadar oyun üzerine topladığım sevginin aslında bende karşılığı yok. O yüzden de beklediğim ilgiyi, sevgiyi topladığım anda karşımdakinin bir önemi kalmıyordu.
‘İş yaparken para nasıl en önemli unsursa, konu ilişkilere geldiğinde en önemli unsur sevgidir. Sevgi bizim için çok zor görünür ama aslında çok basittir ve çocuklar bunu biz yetişkinlerden çok daha kolaylıkla gerçekleştirirler. Neden bu kadar basit ve temel bir duyguyu alıp onu acı ve korkuyla karmaşık bir hale getiririz?
Sevgiyi başkalarını manipüle etmek ve onların hayatlarını kontrol etmek için kullanıyoruz. Onu bir araç, öyle ki ilişkilerimizin savaş meydanlarında bir silah gibi kullanıyoruz. Peki bu savaşlar ne için? Sevgi için! Ben sevilecek biri miyim? Beni seviyor musun? Seni seviyor muyum? Başkasını mı seviyorsun?
İlişkilerin savaş meydanlarımız olması yerine üniversitelerimiz olması gerekir. Bu üniversitelerin duvarlarının arasında özsaygının ne olduğunu öğreniriz. Kendimizi sevmenin bencil olmanın tam tersi olduğunu öğreniriz. Kendi içinde iyi hissetmek, içi sevgiyle dolu bir kuyuya sahip olmaya benzer: Başkalarına verecek çok şeyimiz olur. İçimizde kendimize karşı nefret ve güvensizlik varsa, başkalarına da sadece bunları verebiliriz.
Birinin bizi sevdiğini kanıtlamasına o kadar odaklanırız ki, bütün o süre boyunca sevilebilir biri olduğumuzu kabul etmeyi beceremeyiz. Birçok insan sevgiyi hak etmediğini hissederek ilişki üzerine ilişki harcar ve onlara verilen sevgiyi kabul edemez. Yani, başarılı ilişkilere giden yol, kendimizi sevmekten geçer.’
Eğer işlevsel olmayan bir ailede büyüdüyseniz, bir yetişkin olarak size acı veren durumları bilinçsizce tekrar tekrar yaratma üzerine kuruludur. Örneğin, babanız sizi sürekli olarak eleştirdi ve tenkit ettiyse, onun sevgisini kazanabilecek kadar iyi olmadığınızı hissetmiş olabilirsiniz. Bir yetişkin olarak, bir ilişkideki rolünüzün güçlü ve yargılayıcı biri tarafından tenkit edilmek olduğunu hissettiğiniz için size karşı aynı seviyede eleştirel olan birinden etkilenebilirsiniz, babanızdan asla alamadığınız sevgiyi alabilmek için umutsuzca uğraşıp durursunuz.
Sayfa 17Kitabı okudu
_Bütün bu aşağılık asalakların tek kaygısı, yüz karası bir dalkavuklukla, kralın desteğini kazanmaktır.
_Sizin ilkelerinizin tam karşıtlarıyla yetişmiş insanlar karşısındasınız. Bütün düşündüklerinin saçma ve haksız olduğunu yüzlerine vurursanız elbet dinlemezler sizi. Dikine değil, yanlamasına gideceksiniz. Doğruyu yerinde ve ustalıkla
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
_Olmak sözüyle, kişinin hiçbir şeye sahip olmadığı ve istek de duymadığı, yaratıcı bir varoluş biçimini anlatmak istiyorum.
_Sahip olmak(olmamak) eğilimi, yaşamlarının ana konuları; para hırsı, şöhret ve yönetim gücüne erişmek olan batı toplumlarına özgüdür.
_Sahip olmak eğilimindeki bir insan, mutluluğu başkalarına üstün olmakta ve fethetme,
_Psişe, insan zihninin, bilincinin ve bilinç dışının tamamıdır. Galaksilerin ardında tanrıyı aramayı hayal edemeyiz. Her şey psişenin ürünüdür. Eski yunanca'daki psyche sözcüğü, "kelebek" anlamına gelir." Latince'deki animus ruh ve anima can, eski yunanca anemos rüzgar sözcüğüyle aynı köktendir.
_Vücudun merkezi de başta
