Bir öneri üzerine alıp bitmesin diye okumaktan geri kaldığım bir kitap. Alırken bu kadar tesirinde kalmayı ummuyordum. Okudukça yüreğimde yeni yeni pencerelerin açıldığını gördüm, okudukça Zarifoğlu'nu daha çok sevdim/ tanıdım/ bi parça anladım. Hissettiği gibi hissetmek, gördüğü gibi görmek istedim, ne mümkün... Onun gibi hissetmek için onun gibi bir yüreğe sahip olmak gerektiğini farkettim her cümlesinde.
Babasına sitemini de gördüm, annesine hasretini de.
Yalnızlık, acı, sevgi... Hepsini insanda toplayıp: acıyı insanla bölmüş, sevgiyi insanla çarpmış, yalnızlığı kendinde eşitlemiş.
Zarifoğlu'nun anılarına seyahat etmiş kadar oldum yada bunu umdum.
Özetle yüreğinize dokunacak bir kitap diyebilirim. Arayıp bulamadığınız, konuşmak isteyim dile getiremediğiniz yahut tanımlayamadığınız birçok duygu ve hissin bu kitapta yer aldığına tanıklık edeceksiniz. Kitap bittiğinde bitmiş olmasının verdiği hüzünle beraber böylesine kıymetli bir eseri okumuş olmanın mutluluğunu bir arada yaşayacaksınız.
Şimdiden keyifli okumalar.
