Həyatın ən çətin yollarında Yeridim, ana! Amansızca vuran oldu, Yıxılıb-qalxdığım oldu… Qalxdım qalxmağına, amma canım çox ağrıdı, Qəlbim çox ağrıdı, Ana… Sən mənə bu dünyada Qadın olmanın, Belə çətin olduğunu, Deməmişdin axı… Ayaqların üstündə durmaq, Namusunla yaşamaq, Haqq bildiyini söyləmək istəsən, Qadın olmanın bədəli çox ağırmış, ana! Sən mənə belə deməmişdin axı… Heç kimə göstərmədim göz yaşlarımı, İçimə axıtmağı öyrəndim, ana, Xoşbəxtliyi oynamağı… Ürəyim ovcumdaykən Başım dimdik gəzməyi. Məni vuranları sevindirməmək üçün, Yıxılmamağı öyrəndim, ana! Yalandan gülməyi elə öyrəndim ki, Gülməyin əslini unutdum. Xoşbəxtliyi oynamagı elə öyrəndim ki, Xoşbəxtlik necə olur əslində – unutdum…
Bir şey xoşuma gəlmirsə,gəlmir,bəs mən nəyə görə özümü elə göstərməliyəm ki,guya ,mənim xoşuma gəldi!Yalnız buna görəmi ki o, əksəriyyətin xoşuna gəlir və ya,guya,xoşuna gəlir?Mən öz zövqümü dəbə uyğunlaşdırmaq istəmirəm.
Tüm insanlar aynıdır: Kendileri bir başkasının cebinden alırken
yüzleri aydınlanır, gülümserler, ama kaybetme sırası onlara geldiğinde yastayrnış gibi ağlarlar.
Məncə, kişiləri ciddiyə alıb "aşk acısı" çəkən qadınlar ya uşaqdı ya da hələ yaxşı dərs almayıblar. Yoxsa heç də o qədər ciddiyə alınacaq deyillər. Zatən 10 sözündən 9- u yalan 1 -i də şübhəli olan birilərinin nəyini ciddiyə almaq olar?)