Kapağı tozlu defterlerde biriktirdim senli anılarımı
Hatıralarımın çığlığı sağır eyler oldu kulaklarımı
Tebessümümü ilaç kutularımda
Buselerini avucumdaki kanlı mendilimde saklıyorum
Zoraki gülmeler ağır gelir artık gönlüme
Virane olmuş yüreğim
Bakışlarımsa yıkık dökük
Göz bebeklerimi salladım aşkın beşiğinde
İşlerken acıyı çeyizime
Ey
Nereden çıktı bu habersiz vedalaşma
Yapacak onca şey varken.
Kürekleri çekerken hayat sularında
Yoksul kaldım bu karmaşada
Hani yapraklar bir bir savrulur da
Yetişemezler ya birbirlerine
Ama pes etmeksizin nasıl da koşarlar
Yeniden, yeniden.
Gidiyorsun işte bilinmez diyarlara
Ya benim ümitlerim ve hayallerim
Onlar da yaprak misali savrulurken ardından
Bir bakmışım orda burda darmadağın.
Şimdi bakıyorum ardından anlamsızca
İçimde fırtınalar, feryatlar kopuyor
Göz yaşlarım süzülüyorken yanaklarımdan
Acılarımı, ümitlerimi topladım
Gönlümün ta derinliklerine hapsettim
Şimdi her şey boş, her şey anlamsız
Ben kalmışım sensiz, yarsız.