Merhaba 1k okurları!
İnsan dünyaya muhtaç olarak doğar. Gözünü dünyaya açtığı ilk günden son güne kadar hep bir şeylere ihtiyacı vardır. Yemeğe, içmeye, giyime, bunların yanı sıra manevi ihtiyaçları da vardır. Sevilmek ister, anlaşılmak, mutlu olmak ister. Peki ya ruhun gidası nedir? Bana göre ruhun gıdası duadır. Dua, Yaradan'dan isteme
Aile denen şey, her geçen gün bana, sevildiğine inanmak ve kendini huzurlu, rahat ve güvende hissetmek için herkesin bir süreliğine içindeki cinleri ve şeytanları saklayıp susturarak mutluluk taklidi yaptığı bir kalabalık olarak görünüyordu.
Her insanın zayıf bir tarafı vardır, demek ki bizim hocanınki de buymuş, öğrenciler tarafından sevildiğine inanmak Oysa beni sevenlerimden koruyun, düşmanlarımla nasıl olsa baş ederim dememiş miydi bir düşünür?
Eğer hisleriniz konusunda emin değilseniz veya karşınızdaki insanın size olan hislerinden emin değilseniz bu kitabı tavsiye edebilirim size hiç bir şekilde sıkılmayacağınız kitap ve okudukça sevmenin nasıl bir duygu olduğunu ve sadece seni seviyorum demekle olmadığını hissettirilmeyen herhangi Bir duyguya insanın kendini kaptırmamak gerektiğini bir hayat hikayesinden yola çıkarak anlatan bir kitap ben okudum baya etkilendim kitaptan ve hissetirilmeyen bir sevginin zere önemi olmadığını sizde az çok biliyorsunuzdur bazen insan sevildiğine inanmak istiyor yada sevilmediği halde o ilişkinin kölesi oluyor zaten seni seviyorum diyip bizi bırakan insanlardan yola da çıksak hissetirilmeyen aşkın,sevginin yada özlemin zere bir önemi yoktur gözümüzde hissetmek bambaşka bir şeydir hissedemediğin bir şeyin zere önemi yoktur sevmek hissettirmektir.