Mevlidi Şerif
Allah adın zikredelim evvela,
Vacib oldu cümle işte her kula.
Kim ki, Allah adını önce ana,
Her işi kolay eder Allah ona.
Allah adı olsa her işin önü,
Asla ebter olmaz o işin sonu.
O boşluk yalnız ölümle mi olur?
Dördüncü Bölüm
1
İnsan ölmekte olan bir hayvan gördüğünde içini korku kaplar: Sanki kendisi, kendi içinden bir şeyler gözleri önün de yok olmakta, varlığı sona ermektedir. Ama ölmekte olan bir insan, sevilen, değer verilen bir insansa, yok olan ha yat karşısında korkunun yanı sıra yüreğinde bir boşluk, bir yara hisseder ve bu yara, fiziksel bir yara gibi bazen öldürür bazen iyileşir; ama dışarıdan rahatsız edici bir temas geldi mi her zaman acır ve içine kapanır.
Sayfa 683 - Türkiye İş Bankası Kültür yayınları (2.cilt)Kitabı okudu
İlkel insanlarda Tanrı fikrinin oluşumu
"Bir çocuğun rüyaları, hayalleri ve korkuları bugünkü yetişkin bir insanınkilerden daha kuvvetli, hakikate daha yakın şeylerdir, iptidai insan ise bir nevi çocuktu. O, aynı zamanda hayvanlara daha yakındı ve onların da kendisininkilere benziyen saikleri ve tepkileri olduğunu zannedebilirdi. Hayvan dostu hayvan düşmanı varlıkların, hayvan tanrılarının mevcut olduğunu hayal edebilirdi. Acayip şekilli hayvanların, ağaç yığınlarının, nadir ağaçların ve buna benzer başka şeylerin Eski Taş Çağı insanına ne kadar önemli, mânalı, uğursuz veya uğurlu görünebilmiş olduğunu, rüya ve vehimlerin bu gibi şeyler hakkında yaratılmasına yol açtığı masal ve efsanelere anlatılır anlatılmaz nasıl çabucak inanıldığını anlamak için insanın hayali geniş bir çocukluk idrak etmiş olması lazımdır. Bu hikâyelerin bazıları hatırda tutulacak ve tekrar anlatılacak kadar iyi olabilirdi. Kadınlar onları çocuklara anlatırlar ve böylece hikâyelerin geleneği teessüs ederdi. Bu gün de hayali geniş olan çocukların icadettikleri uzun masalların kahramanı ya en çok sevilen bir bebek, ya bir hayvan, ya yarı insan nev'inden bir yaratıktır; işte iptidai insan da muhtemelen aynı şeyi yapmış, fakat o, yarattığı kahramanın hakikiliğine daha fazla inanmıştır. Hakkında bilgiye sahip olduğumuz en eski hakiki insanlar her halde çok konuşan yaratıklardı. Bu bakımdan onlar Neanderthal insanlarından farklı ve bu insanlara nazaran bir üstünlüğe sahip olmuş olabilirler. Neanderthal insanı dilsiz bir hayvan olmuş olsa gerektir. Şüphe yok ki, iptidai insanın kullandığı dil, muhtemelen, el işaretleriyle tamamlanan mahdut bir isimler kolleksiyonundan ibaretti."
Varlık Yayınları - XII. İptidai Düşünce
İnsan ölmekte olan bir hayvan gördüğünde içini korku kaplar: Sanki kendisi, kendi içinden bir şeyler gözleri önünde yok olmakta, varlığı sona ermektedir. Ama ölmekte olan bir insan, sevilen, değer verilen bir insansa, yok olan hayat karşısında korkunun yanı sıra yüreğinde bir boşluk, bir yara hisseder ve bu yara, fiziksel bir yara gibi bazen öldürür bazen iyileşir; ama dışarıdan rahatsız edici bir temas geldi mi her zaman acır ve içine kapanır.
Sayfa 683
