Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
GEREKSİZ ABARTI
Bir sülalenin tamamının tek tek karakter analizi ve yaşadıkları yerin kişilerin yaşantısı çevresinde sosyal durumu anlatılmış.
Kitabın bende bıraktığı his iki kelime: MİDE BULANTISI. Kitap sülalenin ve bulundukları şehrin kurucusu büyükbaba ve büyükannenin gençliğinden başlıyor, onların çocukları ve eşlerini, çocuklarının çocukları, eşleri, metresleri ve gayrimeşru çocuklarını, bu çocukların çocukları, eşleri, metresleri, sevgilileri ve gayrimeşru çocuklarını, bu çocukların çocukları, eşleri, metresleri ve gayrimeşru çocuklarını…(liste böyle uzuyor) anlatıyor.
Bu insanlar yaşarkenki şehrin sosyal durumu, ülkedeki iç savaş, ayaklanmalar, muz şirketlerinin şehre gelmesi, işçilerin isyanı gibi konulara da değinmiş. Kitap zaten bu sosyal konular sayesinde ödül alıyor.
Ayrıca incelemelerde görmedim, görseydim okumazdım: Sülale ensest ilişkiler, gayrimeşru çocuklar üzerine kurulu. İlk başlarda utansalar da bu olay her nesilde yaşanıyor. Kitapta buna dair bir eleştiri veya distopik bir kurgu olduğuna dair işaret yok. Olayların normal akışı içinde kişilerin birbirlerini ne kadar sevdikleri anlatılıyor ve sevişme sahneleriyle süslenerek normalleştiriliyor.
Ailenin her bir bireyi ergenliğe girdikten sonra kendi kaderini belirlemeye başlıyor. Fakat büyükanne fark ediyor ki aslında büyüdüklerine ismini aldıkları kişinin kaderine benzer bir hayat sürüyorlar.
Sonuç olarak kitabı faydalı bulmadım ve tavsiye etmiyorum.
42 syf.
·
Puan vermedi
İnsan Olma Hali
Saat Faik, hikayeleriyle herkesin bir şekilde buluştuğu, tanıştığı bir yazar. Savaş dönemlerinin, insan kıyımlarının zamanında insan kalabilmenin vücut bulmuş hali, diyebilirim .
İnsan kalabilmek ; hayatının her karesinden kalemine damıtılmış güzellikler taşıyabilmek demek, bir koca şehri ki imparatorluk bakiyesi insan mezbahanesi bir şehri iliklerine kadar yaşamak, sevince sadece sevebilmek, hesap kitapsız. Tüccar çağlara uzak, belki anlamak bizim için biraz zor. Sevdiğinde var olmak hali, galiba.
Sadece sevdiğinin doğduğu malumu olduğundan minareleri sevdiği İstanbul ki aslında kendisi. Bir insanın şehir olma hikayesi Sait, her rengiyle, daha seccadesinden kalkmamış ninesinin kulağına küfür savuran dedesinin rakı sonrasındaki hayali Alexanda ile İstanbul'dur, balıkçısıyla, meyhanesiyle, iki göz yarım ocak hanesiyle, hayalleri başkasının ondan duyduğu nefretle yenilmişliğiyle.
Homeros, her çağ başka başka doğmuş, yaşamıştır. Geçen yüzyılın başında Sait diye İstanbul'a, Burgaz'a konmuştur. Ya da Homeros ya da Sait, ne fark eder ? İnsan olan ozanlar vardır bir tarafta, diğer tarafa siz koyun bozuklukları.
Pavese'den samimi dörtlük: Şiir/Aşk/Kader/İntihar
İki dünya savaşına şahit olmuş, İtalyan edebiyatının büyük ismi ve #tezerözlü 'nün de idolü Pavese'nin, pek sevdiği Torino'sunun bir otel odasında intiharından sonra, çoğunu yok ettiği notlarından kalan 1935-50 arası bu günlüklerini okumak, derinden etkiledi beni doğrusu. Zira çevresinin duyarsızlığına karşı aylaklık ve öfke
Hayatımda okuduğum, asla unutulmayacak en iyi kitaplar arasına girdi. Yok böyle bir lezzet… İlk sayfadan son sayfaya kadar “İŞTE EDEBİYAT! İŞTE İYİ EDEBİYAT! İŞTE EDEBİYATIN GÜCÜ!” Diye bağıra bağıra okudum. Edebiyat, iyi ki var be! 10 üzerinden 100-1000-10.000!!!
Antoni Casas Ros, 20 yaşında, önlerine çıkan bir geyik yüzünden geçirdiği bir trafik kazasında sevgilisini ve yüzünü kaybediyor. Yani kitap otobiyografi aslında. Fakat okurken otobiyografi ile kurgu, gerçek ile gerçeküstü birbirine giriyor. 2008 yılında İspanya’da en iyi roman seçilmesine şaşırmadım zira benim de hayatımın en iyi kitapları listesine girdi. -belki de en iyisidir-
Güzellik-çirkinlik, aşk, cinsellik, sinema, fizik, matematik, savaş, şiir, faşizm… Kitapta yok yok! Hele ki bir geyik metaforu var ki, tadından yenmiyor! Fakat sanırım uyarmam gerekecek çünkü Casas Ros’un, ameliyat olmamış bir transseksüel ile ilişkisi anlatılıyor ve sevişme sahneleri -evet sahne- böyle şeyler okumaktan hoşlanmayanları rahatsız edebilir (neden hiç anlamam?) Yine de bu sahneler yüzünden bu kitabı okumazsanız, çok şey kaçıracaksınız haberiniz olsun! Bir dilek hakkım olsaydı yazarla tanışıp, oturup bir kahve içmek, uzun uzun sohbet edebilmek isterdim. Sanırım bu gece kitaba sarılıp uyuyacağım, iyi geceler!
Karaca (Kasım) ayının 3.betiği (2020 yılında okuduğum 88.betik)
Güldürü unsurlarıyla bezelli bir distopik bilim kurgu romanın incelemesiyle karşınızdayım. Distopik demenin nedeni 2025 yılının İstanbul'unda robotlar yüzünde işsiz kalan gençlerin yaşam mücadelesi anlatılıyor bir yandan. Ogox'taki uzun paragraflara rağmen kurgudan hiç kopmadım çünkü güldürü unsuru sayesinde.
Aşk Algoritması evreninde Samet gibi
Kitabı paramparça edeceğim şimdi; tek kelime ile tanımlayamam o yüzden 2 kelime kullanacağım; berbat ötesi.
İsme bakıyoruz; Pogo. Yayınevine bakıyoruz; Stüdyoimge. Vaadine bakıyoruz; iki punkın yaşamından bir kesit. Ne kadar havalı, ne kadar marjinal değil mi? Peki sonuç ne? Hiç!
Satır aralarında eroin kötüdür mesajı, lan sen punk değil misin?
