Seni seviyorum,
Çıldırasıya...
ne yazsam ne yazmasam kesin olmaz hayata dair düşündüklerim kesinlik hiç bir zaman olmadı zaten lügatımda ama gel gör ki hayat işte bazen bazı şeylerde kesin olmamız gerekir. Bir şey de kesinim ama hayata dair, sevgiye.
ve bu sevginin çevreni değil seni sevebilmeye şans veren insanlara karşı olduğu bir kesin sevgidir. karşılıksız bir sevgidir. bu söylediklerim sağda solda tanışacağınız insanlar için değil. anneniz, babanız, kardeşinizdir. ne yaşadınız bilmem ama hayatta bunaldığım bir dönemde, her sabah intiharı düşündüğüm bir dönemde beni kurtaran tek şey buydu ''Aile''.
ama gelin görün ki bazı insanlar her şeyi çok fazla düşünür ve bu bazen onlara delirme belirtisi olarak gelir. benimkiside her zaman bu hesaptı. ve artık aklımda olan bir şeyi gerçekleşitiriyorum. aklımda olanları daha önce hiç suratlarını, isimlerini, seslerini görmediğim insanlar ile paylaşıyorum. burayı bir nevi günlük gibi kullanmak istiyorum. umarım beni okurken sıkılmazsınız. bu gün duydunuzmu bilmiyorum ama sizleri hiç tanımasam bile bu yazıyı okuduğunuz için teşekkür ediyor, sizleri çok seviyorum.
iyi geceler...
Bir denizde yaşar gibi yaşadın yalnızlıkta ve deniz taşıdı seni. Eyvah, şimdi karaya çıkmak istiyorsun, öyle mi? Eyvah, bedenini yeniden kendin sürüklemek istiyorsun, öyle mi?”
Zerdüşt yanıt verdi: “Seviyorum insanları.”
Uykunun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben…
Bir yere gidiyorum,
Delice…
aklımda sen.
Ben seni seviyorum,
Gizlice…
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.
Özlem, 
Özdemir Asaf
seni seviyorum demeyecek kadar gururlu,seni seviyorum dese bırakmayacak kadar gurursuzum.