"Azizim, benim bildiğim, kadının bağırıp çağıranından, düşüp bayılanından korkulmaz. Evde emniyet musluğu gibidir! Ufak bir şeyden işkillense ağzı açılır, kazan patlamadan toplarsın! Kadının korkulusu ağzı açılmayandır. Her gizlini öğrenir de hiç renk vermez. Sen de 'Yalan söyledim de ortalığı kafese koydum, evdeki kadını aldattım da yaşadım ' diye sevinirsin! Hiç aldanmamıştır."
Sayfa 162 - Yapı Kredi Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Bir arap filmi görmüştüm. Adam karısını yatak odasında bir erkekle yakalıyor... En dramatik sahne... Siz ne olacak şimdi diye merak ede durun, bu manzara karşısında kalan koca, sırtını kapıya yaslıyor, İşte toplumun yaralarından biri» diyor. Bunun üzerine kadın, çarşaflara sarılarak yataktan kalkıyor, kocasının yanına geliyor, «Suç benim değil, toplumun» diyor. Sosyal bir oyunda yani.
Ben güzel günlerin şairiym
Saadetten alıyorum ilhamımı
Kızlara çeyizlerinden bahsediyorum Mahpuslara affı umumiden...
Çocuklara müjdeler veriyorum
Babası cephede kalan çocuklara...
Fakat güç oluyor bu işler
Güç oluyor yalan söylemek...
Uyuyamayacaksın
Memleketinin hali
Seni seslerle uyandıracak.
Oturup yazacaksın.
Çünkü sen artık o sen değilsin
Sen şimdi ıssız bir telgrafhane gibisin
Durmadan sesler alacak
Sesler vereceksin.
Uyuyamayacaksın
Düzelmeden memleketin hali
Düzelmeden dünyanın hali
Gözüne uyku giremez ki...
Uyumayacaksın
Bir sis çanı gibi gecenin içinde
Ta gün ışıyıncaya kadar
Vakur metin sade
Çalacaksın.
Sayfa 93Kitabı okudu