Ölümün bir iyilik olduğunu ummamızı sağlayacak başka nedenler de işte. Biri; Ya ölen kimse hiçliğe, yokluğa eriyor, hiçbir şey bilmez oluyor ya da denildiği gibi, ölüm bir değişmedir, buluduğumuz yerden canın, ruhun bir başka yere göçmesidir. Ölüm her duygunun kısılması, sönmesiyse, deliksiz ve düşsüz bir uykuya benzer bir uyku ise, ne eşsiz bir kazançtır ölmek! Bir insanın deliksiz ve düşsüz bir uyku çektiği gecelerden birini, yaşamın öbür geceleri ve gündüzleriyle karşılaştırmak için seçmek gerekseydi, bu geceden daha güzel, daha iyi kaç gece geçirdiğini düşünüp taşındıktan sonra söylemek gerekseydi, herhangi bir yurttaşın değil, koca kralın bile böyle geceleri, geçirdiği öbür gecelere ve gündüzlere bakarak parmakla sayılabilecek kadar azdır sanırım. Ölüm bu türlü deliksiz ve düşsüz bir uykuya benzer bir şeyse, bence büyük bir kazançtır; öyle ya, geri kalan bütün zaman tek bir geceymiş gibi gelecek.
Öte yandan, ölüm bizi buradan başka bir yere götürecek bir geçitse, denildiği gibi, orada bütün insanlar bir arada toplanıyorlarsa, bundan büyük bir iyilik olur mu yargıçlar?
Sayfa 41 - morpa kültür yayınları
Ya biz beceremiyorduk sevmeyi, yada sevmek sanırım böyle bir şeydi. Her insan bir şekilde, öldürüyordu işte sevdiğini...
-Edibe Toğaç-
Sevmek Böyle Bir Şeydi Sanırım!
Birbirlerine bakarak ve başka hiç kimse için anlam taşımayan ancak kendileri için büyük anlamı olan önemsiz şeylerden konuşarak oturabilirlerdi.
“Ama seviyordum onu. Yani galiba seviyordum, sanırım sevmek böyle bir şeydi. Hiç yanımdan gitmesin istemekti..”
