Bu hayatta hepimiz kendimizi sevmek isteriz.İnsan değer verilmek ve sevilmek ister, bu arzu ve arayış bir ömür boyu sürer.Ne zaman iyi bir şey yaptığımızı düşünsek hemen dönüp etrafta bizi takdirle süren gözler veya bir alkış sesi ararız.Yazdığım bir yazı, bir başkasının kalbine değebilirse, yeryüzündeki varlığımı daha anlamlı bulurum.
Sayfa 167
Az veya çok sevilmek değil, boşu boşuna sevmek yıkmıştır sizi. Sevginize verilmeyen karşılık değil, o sevgiye verilmeyen değerdir sizi asıl üzen.
Sayfa 194Kitabı okudu
Bir tane beyaz gül yetmiyorsa, hiçbir şey yetmeyecek demektir! Yağmurda birlikte ıslanmak yetmeyecek, birlikte çay içmek yetmeyecek, anlamak yetmeyecek, anlaşılmak yetmeyecek; verdiklerin yahut aldıkların yetmeyecek. Yetmeyecek, ne kadar iyi bir insan olduğun. Mesela ne denli zeki, çevik ve ahlaklı olduğun da yetmeyecek. Onun için ölsen üzülecek,
Nasıl başladı, ne vakit başladı, bilemiyorum. Ama ilk belirtiler, dokuz yaşımda iken patlak verdi.
Misafirlerle bahçede oturuyorduk. Yaşlı bir zat saati sordu. Aksi gibi, kimsede saat yoktu. Eniştem içeri, saate bakmaya koştu. Ben o aralık:
“Üçü yirmi geçiyor” diyivermişim.
Bu tutturuşa, önce kimse şaşmadı. Boğazda, geçen vapurlara bakıp zamanı
“Sevmek veya sevilmek, bu kadarı yeterli. Fazlasını isteme. Hayatın karanlık katmanları arasında bundan başka inci yoktur.”- Victor Hugo, Sefiller
Az veya çok sevilmek değil, boşu boşuna sevmek yıkmıştır sizi. Sevginize verilmeyen karşılık değil, o sevgiye verilmeyen değerdir sizi asıl üzen.