Ahmed Arif'in dizelerini okudukça aşık olmayanın bile aşık olası gelir. Dağa, taşa, toprağa bir de hiç gelmeyecek olan birisini... Sevdasını ne de güzel doğayla, emekle, alın teriyle harmanlayıp da sunmuş bizlere. Bu kadar güzel, çıkarsız, beklentisiz sevebilmek şiirin kendisidir zaten. Ahmed Arif şiirin de ötesine geçmiş dizelerinde. Herkes sever de zor olanı böyle güzel sevebilmektir...
Sevmek nedir?
Kaçımız biliyoruz ki bunun gerçek anlamını?
Bir çoğumuz
"Beni çok kıskanıyor demek ki çok seviyor" diyoruz.
Ya da
"Benim için; vurdu, kırdı, parçaladı, yaktı. Sevmese neden yapsın ki bunları?" diyoruz.
"Sevdiğinden beni dövdü" diyenlerimiz var arkadaş.
Bizler sevgiyi sevgiden bu kadar uzak terimlerin içine hapsettiğimiz sürece de sevmeyi de sevilmeyi de beceremeyeceğiz. İtiraf edin kendinize, hepimiz birer Leyla'yız Arif'leri görmezden gelen, duymayan, duyduğunu anlamayan...
Elbette kimse kimseden Ahmed Arif olmasını beklemesin. Ama sevginin ne olduğunu ve ne olmadığını da öğrensin artık.
Son olarak diyorum ki;
"Leyla olmak kolay da Arif olmak zor arkadaş"
Herkese keyifli okumalar.
