Öykümüze, Brassard vikontu ve ana karakterimizin seyahat etmekte oldukları arabalarının arızalanıp, kırmızı perdeli bir evin önünde durmalarıyla başlıyoruz.
Aslında başlayamıyoruz desem yeridir, hiçbir kitabı okumak için bu kadar zorlandığımı hatırlamıyorum. Yarısına kadar zar zor, adeta erteleye erteleye geldim o sayfalara. Hatta bir ara uyuyakalmışım kitabı okurken, orası da ayrı bir muamma benim için. Yazarın sürekli bir şeyler anlatıp benim sürekli çevirmen notlarını okumak zorunda kalmam benim biraz canımı sıktı açıkçası, bayağı zorlandım hikayeye tutunana kadar.
Ayrı bir hikayenin içinde okuduğumuz asıl hikayemizin başkarakteri, Brassard vikontu. Henüz 17 yaşındayken orduda görev yapmaya başlayan ve bunun için bahsettiğimiz kırmızı perdeli evden bir oda kiralayan delikanlının ihtiras dolu, cesaret isteyen, belki de ahlak anlayışına çok ters olan yasak aşkını okuyoruz.
Oralara gelene kadar 60 sayfalık kitabı elime bile almazken, hikayenin asıl başladığı yerde kitaba sarıldım. Tam olarak istediğim şeyi verdi bana yazar. Eğer pes etseydim, bu kadar haz alamazdım kitaptan. Kendimi zorladığım için mutluyum.
İlk aşkına bütün ruhuyla sarılan, sonrasında bile ona ihanet edemeyen bir adamın hikayesi aslında. Kaybettiğine bile sarılan, ona hürmet eden, fakat sonrasında geçmişinden kurtulamayan…
Kitabın ilk yarısı için 3/10 diyebilirim fakat sonrası beni tatmin ettiği için puanımı artırdım, yine de aman amanlık değildi bana kalırsa.
