Yazar Milorad Pavic bir söyleşisinde, her başlangıç için bir son olduğu inancına katılmadığını, “doğumla başlayan ölümle biter” sözünün hatırlatılması üzerine ise kendi hayatında bu tek yönlü gidişten kaçamadığı için, en azından romanlarında elinden geldiğince bu gerçekten kaçınmaya çalıştığını belirtiyor; kendi yazını için çok giriş çıkışlı kocaman bir ev benzetmesi yapıyor.
Gerçeklik ve kurgunun, başlangıç ve sonun, giriş ve çıkışın birbirine girdiği bambaşka bir dünya sunuyor yazar. İleri seviye büyülü gerçekçilik içeren 16 öykülük bu kitapla verdiğim mücadeleyi sanırım hayatımda hiçbir kitapla vermedim :’) Okuması zor, satır aralarını kaçırmamak mesele, tam yakaladım derken elinden kayıp giden değişik bir ritim. Öykülerin talep ettiği çabadan güdülenerek devam edip bitiren kişinin, kitabı mutlaka beğeneceğini düşünüyorum
