Şeytanın çocuğu isem, o zaman şeytana göre yaşarım.
Sayfa 41
"Küçük İsa beni neden sevmiyordu? O ki, ahırda bulunan öküzü ve eşeği bile sevmişti. Ama beni,hayır. Belki de, şeytanın vaftiz çocuğu olduğum için benden öç alıyordu."
Sayfa 47Kitabı yarım bıraktı
En büyük umudu, bir gün çocukluk anılarını geride bırakabilmek.
Tanrı'nın ölümcül günahlarımı affetmeye karar vermesini ve beni cehennemin ağzından çekip almasını umuyordum.
Acımasız bir insan değilim ama bana yaptıklarından dolayı asla affetmeyeceğim insanlar var. "İyi" bir insan olma isteğime karşın, bu kişilerin cehennemde çürümelerini, kurtuluşun beyaz ışığını asla görememelerini ya da lekeli ve kararmış ruhlarının ölümlü bedenlerini terk etme zamanı geldiğinde meleklerin kanat seslerini asla duyamamalarını içtenlikle diliyorum.
Sonra, birden bir gün bir bezginlik hissettim, çünkü çaresizdim ve beni koruyacak, tüm dünyaya karşı benim yanımda duracak hiç kimsem yoktu.
Tanrı benim dualarımı duymazdan geliyor ve güzel olan hiçbir şeyi hak etmediğim için beni cezalandırıyordu. En acıklısı, bu güzel şeylerin arasında sevilme arzusunun da olmasıydı.
Kendini üstün gören, bilinçli bir şekilde zalimlik eden ve Tanrı'nın işini yaptıklarına inandıkları için daha da güçlenmiş altı yetişkine karşı, korkmuş küçük bir çocuktum.
O zamana kadar öğrenmiş olduğum bir şey vardı; hala Tanrı'ya ve şeytana inanmama rağmen, arada seçim yapmamı kolaylaştıracak fazla bir şey yoktu.