"Yâ Rab ne sihr ider şu perî-şekl ü şîve kim,
Zencîr-i ca'd-i zülfine dîvâneyem yine?"
Gönlüme hîç senden özge nesne lâyık görmedim.
Sûretim aklım ukûlüm cism ü cânım merhabâ.
Geldi yârım nâs ile sordu Nesîmî neçesin.
Merhabâ hoş geldin ey rûh-i revânım merhabâ.
"Dil binâ-yı kibriyâdır, yıkma gönlün kimsenin!"
SÖYLE NESÎMÎ SÖYLE
3 Adet budurur kim dili dil-dâra virürler;
Gitdi elümüzden dil ü dil-dâr bulunmaz.
4 Anca kişiler da'vi-i İslâm ider, ammâ,
Tek arada bir haç ile zünnâr bulunmaz.
( TÜRKİYE TÜRKÇESİ )
3) Töre budur ki gönlü, gönlü elden alana verirler; gel gör ki gönül, elimizden gitti, gönlü elden alansa ele geçmez.
4) Ne kadar kişiler İslâm dâvâsı güderlerse de başkalarından- tek farkları arada bir haçla zünnârın bulunmamasıdır.
Sayfa 357Kitabı okudu
Mahv oldı Nesimi işk içinde;
Derya-yi muhite düşdi mahi.
Mekansuz oldı Nesimi, mekanı yohdur anın;
Mekana sığmayan ol bi-mekan mekanı n’ider?