''Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum'' ile başlayan, okura son söz olarak sevdiği kadının fotoğrafını aşkla öpüp ''Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım.'' Diyerek veda eden Kemal'in, Kemal'in Füsun'unun, en çok da İstanbul'un hikayesi...
İstanbul'un önde gelen
Diyor ya Sezen Aksu;
"Ahh İstanbul, İstanbul olalı, hiç görmedi böyle keder. Geberiyorum aşkından kalmadı bende gururdan eser..."
Yine bir Ahmet ÜMİT şaheserini.
İstanbul'un binlerce yıllık tarihi, 7 günde işlenen 7 kusursuz cinayet, 7 olay yeri ve 7 kişinin hayatına mal olan kaza(5+2).
Yazacağım çok şey varken nereden başlayacağımı
Dünya malında
Komşu bağında
Billa gözüm yok
Dururum dümdüz
Ah yollarına kul, kurban olurum
Yüz çevirme benden, mahvolurum
Allah aşkına sev, yoksa ben ölürüm
Kalbim nöbette bak gece gündüz
Ah gözlerine göz değmiş
Dudaklarında günah tadı var
Suçluluk kokusu sinmiş tenine
Ben yine aynı, hep affedici
Bu saltanat, bu haller geçici
Bu taze ten, bu demler geçici
İnsafa gel, bir bak şu garibe
Gafletinden uyan, eller gidici
Ben beni bilirim
Gel gör, anlatamam
Gir, bak içerde
Hem bahar, hem güz
Dünya malında
Komşu bağında
Billa gözüm yok
Dururum dümdüz
Ah yollarına kul, kurban olurum
Yüz çevirme benden, mahvolurum
Allah aşkına sev, yoksa ben ölürüm
Kalbim nöbette bak gece gündüz