Alman filozof Schopenhauer şu metaforu harika değil mi ?
Soğuk bir kış günü 4 kirpi ısınmak için bir araya toplanır.
Ama kısa bir süre sonra okları ile birbirlerini yaraladıklarını görüp ayrılmak zorunda kalırlar. Isınma ihtiyaçları onları tekrar bir araya gelmeye zorlar fakat okları ile canları yanan kirpiler yan yana duramaz, yeniden ayrılırlar. Ta ki dondurucu soğuktan dirençleri kırılana kadar.. Bu ayrılıp birleşme dansı, birbirlerine zarar vermeden yaklaşabilecekleri mesafeyi bulana kadar devam eder.
Işte Hakan AKDOĞAN bu metafordan yola çıkmış sihirli kalemini kullanmış bu harika esere imza atmış.Bizim 4 kirpimiz de Sorgun,Babası, Lili ve Uygur...Bizde aynı kirpiler gibi degilmiyiz?Sevgi ve yakınlık için birbirimize sokuluyoruz ama zarar veriyoruz ,uzaklaşıyoruz yalnız kalıyoruz ta ki o mesafeyi ayarlayana kadar gerçi kirpiler gibi başaralımıyız tartışılır.Sezen Aksu'nun Tükeneceğiz şarkısı gibi ...
Bir tren vagonunda yaşam bulan Sorgun yine bir vagonda patlama ile hayatı değişen öyle ki gözyaşlarını geriye itemeyecek kadar, göz kapaklarına kadar zarar gören ,topluma göre "ÇİRKİN"Sorgun...
Kötülük doğuştan mi? Yoksa toplum çevre yüzünden mi ? Bir kişi yetkiyi elde ettiği zaman ne kadar kötü olur?Herkesin için de Kötülük var mı?
Sürü psikolojisi üzerine harika detaylar var sırf bir gruba ait olmak için "Ötekileştirmek,Ötekileştirilmek"
Ötekileştirmek faşizm değil midir? Bizden olmayan ölebilir !
