ben ki kirâcıyım bir acıya.
sen imzalarsın sabah akşam
defterini bensizliğin,
bense kanla öderim
kirâsını kaldığım evin.
bir takvimi tersten açardık
eğer isteseydin.
eskimekle başlıyor ilk belirti
bir durgunluk siniyor derimize
iliklerimize kadar işliyen
daha bir duygulu oluyor ellerimiz
parmaklarımız daha anlayışlı
sevdik mi seviyoruz ölesiye
öfkelendik mi öfkeleniyoruz
bakışlar neden böyle değişik
neden soğuk tuttuğumuz eller
biz böyle mi geldik yeryüzüne
kan tükürerek mi doğduk
linç edilen biziz radyolarda
kürsülerde saldırılan biz
bağırsak çağırsak boşuna
bir öksürük kesiyor soluğumuzu
tıkanıyoruz