"Vaz geçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri avuc açmaya değmez,
Değilmi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
Değilmi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
Değilmi ki ayaklar altında insan onuru,
O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
Ezilmiş hor görülmüş el emegi göz nuru,
Ödlekler geçmiş başa derken mertlik bozulmuş,
Değilmi ki korkudan dili bağlı sanatın,
Değilmi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
Değilmi ki kötülükler kadı olmuş yemene,
Vaz geçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
Seni yalnız koymak varya o koyuyor adama.."
Shekspeare
İrlanda’ lı yazar Samuel Beckett tarafından yazılan oyun ilk kez 1953’te Paris’te sahnelenmiş. Varoluşsal problemleri günlük olaylarla anlatmaya, hissedileni yansıtmaya çalışmış yazar. Gelmiş geçmiş en etkili tiyatro oyunlarından biri olarak kabul ediliyor. Oyun içerisinde varoluş sancıları çeken Valdimir ve Estragon ‘un yolları kesiştiğinde , ikiside varoluşun sancısıyla kıvranmaktadır. Birlikte bir bilinmeyeni beklemeye koyulurlar. Her gün yinelenen bu ritüelde bellek işlevini yerine getiremeyince de gerçekliğin kesinliğinden uzaklaşmaya başlarlar. Varlığınızın bir anlamı yoksa sancılar içinde kıvranmaktan başka çareniz yoktur. Varlığınızı bir şeye adamalısınız. Kimilerine göre tüm zamanların en iyisi , absürt tiyatronun en güzel örneği kabul edilen bu oyun konu itibariyle çok güzeldi . Benim için bir Shekspeare değil ama okumanızı tavsiye ederim.