Anıları bize o kişileri, mekanları hatırlatır da üzülürüz diye ortadan kaldırmayız. Onları yakıp yok etmemizin amacı o hatırada kendimizle ilgili çözemediğimiz bir meselenin olmasıdır. Takıntı, kendini affedememe vb. Gibi.
Yoksa hatıralar neden insanın canını acıtsın ki.
Önceleri bana gülüyorlar, cehaletimden ve yavanlığımdan dolayı beni küçük görüyorlardı; şimdi de bilgimden ve kavrama yeteneğimden ötürü benden nefret ediyorlardı. Neden?
Tanrı aşkına, bunlar benden ne istiyorlardı?