Yokluğun hiç sıcak görmemiş bir ayaz.
"Sıcak, sinek, yağmur, çamur, ayaz ... Hayat bu. Geçim derdi. Savaşmak lazım, savaşacağız!"
Zaman.
Bekleyene uzun .
Kaçana hızlı.
Acı çekene bitimsiz.
Ölene sonsuz.
Kalana dipsiz kuyu.
Yarası kabuk tutana huzurlu.
Gence ayrı, yaşlıya ayrı.
Gündüz başka, gecesi başka.
Yazın sıcak, kışın ayaz.
Ama sevene de hiç ' tir zaman.
“Hava soğuk mu orada? Üşümeyesin…” dedi Ayten, adam uzun süre konuşmayınca. Akın sigarasının sonuna gelmişti.
Küllüğüne izmariti bastırırken, “Biraz soğuk,” dedi. “Ama yokluğun daha soğuk, Zümrüt. Yokluğun hiç sıcak görmemiş bir ayaz.”
Kayıp
Kaybettiklerimi sorma hayat!
Çocukluğumu, oyuncak bebeğimin ağlayan sesinde bıraktım.
Gençliğimi, okul sıralarına kazıdığım sevdalarda bıraktım.
Gülüşlerimi, bahçemdeki salıncağın gölgesinde bıraktım.
Gözyaşlarımı, yastığımın dantelli kenarında bıraktım.
Mutluluğu, hamuş bir gecenin karanlığında bıraktım.
Ayaklarımı gidemediğim yollarda, ellerimi tutamadığım ellerde bıraktım.
Sesimi dilsiz suskunluklarımda, yüzümü yabancı yüzlerde bıraktım.
Yazımı, ayaz vurmuş zemheri kışlarda bıraktım.
Kışa karıştım, yağmurlara, karlara, yağdıkça yağdım.
Sevdiklerimi, uçan bir balonun ipiyle elimden kaçırdım;
Hiç yakalayamadım ipin ucunu, bulutların ardında bıraktım.
Babamın uzun boylarını, bir köyün kapı eşiğinde bıraktım.
Annemin sıcak kucağını, çok uzak şehirlerde bıraktım.
Kardeşimin sinesini, kırgın duvarlarda bıraktım.
Çileli kalemimden dökülen şiirlerimi, tozlu sayfalarda bıraktım.
Ruhumu ve yüreğimi bir mezar taşının yağmalanmış mermerinde bıraktım.
