Genel kural olarak cellat bir iktidar adına kullandığı şiddetin dilini değil, kendisini mazur gösteren, onu doğrulayan, ona nedenini veren iktidarın dilini kullanır. Şiddeti kullanan sessizdir ve hilakarlıkla uyum içine girer. Kendi yönünden hilekarlık ruhu, şiddete açılan kapıdır. İnsanın işkence yapma açlığı ölçüsünde, yasal cellatın işlevi kolaylaşır: cellat benzerleri ile devletin dilini konuşur. Ve eğer tutkunun egemenliği altına girmişse, sadece hoşlandığı sinsi sessizlik ona uygun gelen zevki verir.
"yaptığı kötü bir şeyden söz eden ve onu düşünüp duran kişi derinlerine indiği kötülüğü düşünüyor demektir; insan neyi düşünüyorsa onun içine saplanmıştır. insan tüm ruhuyla düşündüğü şeyin içine batmıştır; bu yüzden de hala kötülük içinde yüzmektedir. elbette o kişi düzelemez, çünkü ruhu kabalaşacaktır, yüreği çürüyecektir, bundan da öte, üstüne üzüntülü bir hava çökecektir. ne yararı var? pisliği öyle de karıştırsan, böyle de karıştırsan pislik gene pisliktir. günah işlemiş olmak ya da olmamak, cennette ne yararı olabilir bunun bize? bunları düşüneceğin zamanı cennetin coşkulu mutluluğu için inciler dizerek geçirebilirsin, işte bunun için kutsal kitapta şöyle yazar: 'kötülükten ayrıl, iyilik yap.' kötülükten bütünüyle yüz çevir; o yolda düşünüp durma ve iyilik yap. yanlış birşey mi yaptın? öyleyse onu doğru birşey yaparak dengele."
Sosyal adalet kavramı onun için çok önemli. Hayata başlarken hakkı yenen, adaletsizliği erken öğrenen insanlarda bu inanç her zaman çok güçlüdür. Ancak bu tür kişilerin sesinin ne zaman, yani yaşamının hangi döneminde kesildiği kadar, kişiye uygulanan şiddetin dozu da burada çok önemli. Kişi doğduğu günden beri o kadar çok haksızlığa uğramıştır ki, buna isyan etmeyi bile bilmez ve kölelik ruhu giderek tüm içini kaplar. Böyle insanlar kendine saygı duymayı, kendini önemsemeyi hiç öğrenemeyenler arasından çıkar ve hep otoriteye boyun eğerler. İşte bu yüzden ezilen halklar Hitler gibi insanları destekler, adı demokrasi olan ama demokrasinin hiç uygulanmadığı ülkelerde de ısrarla onlara oy verirler. Bu kızın otoriteye isyanı, öfkesi bu nedenle hoşuma gidiyor. İçinde ölmeyen, dipdiri duran bir şeyler hala var.
Hayret, susuyor, itiraz etmedi. Sanırım beni kızdırmaktan korkuyor. Sosyal adalet kavramı onun için çok önemli. Hayata başlarken hakkı yenen, adaletsizliği erken öğrenen insanlarda bu inanç her zaman çok güçlüdür. Ancak bu tür kişilerin sesinin ne zaman, yani yaşamının hangi döneminde kesildiği kadar, kişiye uygulanan şiddetin dozu da burada çok önemli. Kişi doğduğu günden beri o kadar çok haksızlığa uğramıştır ki, buna isyan etmeyi bile bilmez ve kölelik ruhu giderek tüm içini kaplar. Böyle insanlar kendine saygı duymayı, kendini önemsemeyi hiç öğrenemeyenler arasından çıkar ve hep otoriteye boyun eğerler. İşte bu yüzden ezilen halklar Hitler gibi insanları destekler, adı demokrasi olan ama demokrasinin hiç uygulanmadığı ülkelerde de ısrarla onlara oy verirler. Bu kızın otoriteye isyanı, öfkesi bu nedenle hoşuma gidiyor. İçinde ölmeyen, dipdiri duran bir şeyler hâlâ var.
Sayfa 223Kitabı okudu
“Duygusal bozuklukların yıkıcı etkileri, kendi başlarına bırakıldıkları takdirde ruhun gelişimini engeller. Yaşantılarımızda çözümlenmemiş bireysel travmayı deneyimlemiş olanlarımız, kendi tahribatımızın tohumlarını taşırız. Bu Istırap, ruhu öyle bir tarzda etkiler ki bütün değilmişiz gibi görünür. Örneğin bireysel acının ürünleri olan şiddetli arzulama veya bağımlılık düzeyindeki davranış sağlıklı bir ruha özgü dışavurumun önüne bir set koyar ve hatta ruhu, onu misafir eden bedende tutsak kalabilir.
Çağımızdaki şiddetin miktarı günümüzde “yanlış yoldaki“ ruhların sayısının geçmiştekinden daha fazla olduğu anlamına mı gelmektedir? Bırakın başka şeyleri, aşırı artmış nüfus ve zihni değiştiren uyuşturucu kültürü bile bu çıkarı mı destekler görünmektedir. Pozitif olan şey ise insanın çektiği israfa karşı yeryüzünün uluslararası bilinç seviyesini yükselmekte olduğunun görünmesidir.“
