Ve yine savaşın insanların hayatını nasıl mahvettiğini bu kitapta da görüyoruz. Kitap Robert Jordan adlı bir Amerikalının bir köprüyü uçurmaya görevlendirilmesiyle başlıyor. Ardından bu işte kendine yardım edecek bir kısım kişiyle iş birliğine giriyor. Orada Maria adında bir kadınla da tanışıyor. Hiç ummadığı bir anda aşık oluyor, tabii Maria da ona. Bu işten sağ çıkıp çıkmayacaklarından bile emin değiller. Aslında her günümüz, her saatimiz, her dakikamız ne kadar da değerli kitap bunu bana hatırlattı. Kitaptaki olaylar üç dört günlük olaylar. İşte Robert Jordan da sevdiği kadınla geçirdiği her anın değerini bilmeye çalışıyor.
Kitapta karakterlerin öldürmenin kötülüğü üzerine konuşmaları onları daha çok sevmeme neden oldu. Her ne kadar buna mecbur bırakılmış olsalar da bunu yapmaktan hiç de hoşlanmıyorlar. Benim için en önemli kısımlar da bu konu hakkındaki konuşmalarıydı. Çünkü insanların birbirlerini öldürmelerinden bıktım. Bilmiyorum belki bazı insanlar buna alıştılar ama ben alışamıyorum. Alışmamalıyız da. Şimdi tam da şimdi bunu yazarken bile kim bilir kaç kişi birbirini öldürüyordur. Hayat hiç zor değil, cidden değil. Ama insanlar o kadar zorlaştırıyor ki! Ne olurdu böyle olmasa? Şu kocaman dünyanın neresine sığamıyoruz?
Genel olarak kitabı ve verdiği mesajları sevdim. Okunmasını tavsiye ederim.
Şubat
O kadar zordu ki,
o kadar kırıcı bir seneydi 2023 Şubat Ayı.
An'ın kıymetini, sevdiklerimizin değerini
anlayabilmemiz için bize verilen en büyük dersti.
Geriye ise yıkılmış, onlarca umut kaldı..
Bazılarımız bundan ders aldı ama bazılarımız ise asla almadı.
Bizler aslında tam anlamıyla hala ders alamadık.
İncitiyoruz, kırıyoruz ve üzüyoruz.
Yarınımız var mı bilmeden.
Küçücük dünyamıza sevgimizle sığamıyoruz.
Kıskanıyoruz, hasatleniyoruz, küsüyoruz..
Uğruna savaştığımız bu dünya geçici olduğunu bildiğimiz halde...
Ölüm ansızın gelmeden sevdiklerinize sıkıca sarılın...
Yarın yanınızda olmayabilirler....
O kadar zordu ki, o kadar kırıcı bir seneydi 2023 $ubat Ay'ı
An'ın kıymetini, sevdiklerimizin değerini anlayabilmemiz için bize
verilen en büyük dersti. Geriye ise yıkılmış, onlarca umut kaldı.
Bazılarımız bundan ders aldı ama bazılarımız ise asla almadı.
Bizler aslında tam anlamıyla halâ ders alamadık.
incitiyoruz, kırıyoruz ve üzüyoruz
Yarınımız var mı bilmeden.
Küçücük dünyamıza sevgimizle sığamıyoruz.
Kıskanıyoruz, hasatleniyoruz, küsüyoruz.
Uğruna savaştığımız bu dünya geçici oldugunu bildiğimiz halde.
“O kadar zordu ki, o kadar kırıcı bir seneydi
2023 Subat Ayı.
Anın kıymetini, sevdiklerimizin değerini anlayabilmemiz için bize verilen en büyük dersti.
Geriye ise yıkılmış, onlarca umut kaldı.
Bazılarımız bundan ders aldı ama bazılarımız ise asla almadı.
Bizler aslında tam anlamıyla hala ders alamadık;
İncitiyoruz, kırıyoruz ve üzüyoruz.Yarınımız var mı bilmeden.
Küçücük dünyamıza sevgimizle sığamıyoruz .Kıskanıyoruz, hasetleniyoruz, küsüyoruz...Uğruna savaştığımız bu dünyanın geçici oldugunu bildiğimiz halde…😌🥲🥀🥀
O kadar zordu ki,
O kadar kırıcı bir seneydi 2023 Şubat Ayı.
An'ın kıymetini, sevdiklerimizin değerini
anlayabilmemiz için bize verilen en büyük dersti.
Geriye ise yıkılmış, onlarca umut kaldı..
Bazılarımız bundan ders aldı ama
bazılarımız ise asla almadı.
Bizler aslında tam anlamıyla hala ders alamadık.
İncitiyoruz, kırıyoruz ve üzüyoruz.
Yarınımız var mı bilmeden.
Küçücük dünyamıza sevgimizle sığamıyoruz.
Kıskanıyoruz, hasetleniyoruz, küsüyoruz..
Uğruna savaştığımız bu dünya geçici olduğunu bildiğimiz halde..