Yapayalnız duracağım böyle nemli, yarı karanlık bir odada, önümde boş bir çay fincanı, kül tablasının üstünde kendi kendine tüten bir sigara ve soğuyan, git gide soğuyan ellerim.
Sayfa 101 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Sigara içmeyi mi severdin, yoksa kendimi sigara içerken göstermeyi mi?
Sayfa 14Kitabı okuyor
Bir gün," dedim Jan·e, "evrenin dördüncü boyutuna geçmek mümkün oldugunda, şöyle bir yürüyüşe çıkıp yok olabileceksin. Gömülme yok, göz yaşı yok, cennet yok, cehennem yok. İnsanlar otururken birden, "Geoege'a ne oldu?" diye sorar ve biri, "Bilmiyorum. bir paket sigara almaya gitmişti," diyecek
Yakup Kadri, arkadaşı Yahya Kemal’i alarak annesinin Kızıltoprak'daki küçük evine sığınmak zorunda kalmıştı. Yahya Kemal’in işi ve geliri yoktu. Yakup un yazdığı hikâyeler karşılığı ikdam’dan aldığı ayda 3-4 liraya, annesinin yaptığı küçük yardım eklenince, iki arkadaşın ancak sigara,' vapur parası gibi basit ihtiyaçlar; karşılanmış oluyordu.
Daha önce de söylediğimiz gibi, sigara ve alkol alışkanlıkları ilk sigaradan ve ilk kadehten başlar. Gerçekten huy halini alan psikolojik alışkanlıklar da böyledir. Yalancılık ilk yalandan, dalkavukluk ilk etek öpmeden, iradesizlik ilk zayıflıktan başlar. Tekrarlandıkça bu hareketler otomatikleşir ve sonunda karşı koyması güç psikolojik bir meyil ve kuvvet halini alır. Gerçi ilk günah, çok kere, günahların en büyüğü değildir; ama ilk adım olması bakımından en tehlikelisidir.
İlim ne yazık ki pratik gerektirmez. İnsan, mesela sigara ve içkinin sağlığa ne kadar zararlı şeyler olduğunu bilir de bilgisi ile hareket edip bu tiryakiliklerden kolayca vazgeçemez. Çünkü ilmin kaynağı zekâ, işin ise, iradedir.
Alkol karaciğeri öldürür, sigara akciğeri öldürür, aşk kalbi öldürür, peki siz okuyanlar, sizi ne öldürdü?
Şimdiki Zaman Çekiminde Bir Mahkuma Mektup
Sana bu mektubu bir gece yarısında yazıyorum
Azatlığın zirvesinde sohbete dalmış yıldızlar
Zühre bir şarkı tutturmuş Bâbil'den kalan
Zavallı dünya habersiz, zavallı dünya sağır
Bir Hârût'la Mârût,(*) bir de ben dinliyorum.
Derken kayıp gidiyor yıldızlardan birisi
Bir intikam fişeği gibi
saplanıyor karanlığın karnına
Senin namına yıldızları kıskanıyorım.
Kim bilir kaç ışık yılı uzakta
Öfkeyle kollarını çemriyor yalancı fecir
İmanım gibi biliyorum vakit asılmak vaktidir
Ve Taksim gazinolarında trahomlu şairler
Mısra arıyorlar masaların altında
Kanını içiyorlar bilmeden "Cennet atları"nın
Ben yurdumun en sert tütününden
bir sigara sarıyorum
Dumanı ciğerlerime değil iliklerime çekiyorum
Ne kadar ürkek ceylan varsa Asya çöllerinde
Domaniç yaylasında ne kadar dizginsiz at
Başlıyorlar koşmaya kılcal damarlarımda
Sıcak solukları yalarken alnımı
Toynaklarını hissediyorum alyuvarlarımda.
DİLAVER CEBECİ
Trenler, çalışmaya giden, sarı güneş şapkaları altındaki yüzleri solgun, sessiz insan yığınlarını taşıyordu. Kimileri sigara içiyordu, kimileri de, denize inen yolu kapamak için dizilmiş süngülü askerler gibi yeşil saldırmalarını havaya kaldıran binlerce muz gövdesinin sıralandığı, bitip tükenmez geçit karşısında dalgın ve hareketsiz oturuyorlardı.
