Oblomovluk, bir asosyallik değil, antisosyallik, tembellik değil şuurlu atalet, agorafobi değil, bir varoluş trajedisidir. İnsanlara, topluma ve dünyaya duyulan bir nefretin değil, tanrıya ve kadere sitemin ifadesidir. Oblomov, uyuşukluk değil, belki fazla uyanıklığın; hayata yukardan bakmanın, bütün sonuçları görerek "son"ları karşılamak istememenin yıkılmışlığıdır. Yalnızlık, "sigara külü kadar yanlızlık"tır.. İçe dönmek, kendinden ibaret bir dünya kurarak yaşama havlu atmaktır. "Gölge etmeyin başka ihsan istemem demektir". Ölümü, "yaşayan ölü" haline dönüşerek yenmek, hayat kıvılcımlarını yok ederek ölümün işlevini elinden almaktır.
Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139bin okunma
Cemal Süreya: ”Bir ovanın düz oluşu gibi bir şeydir, yalnızlık.”
Özdemir Asaf: ”İnsanın kendine mektup yazmasıdır, yalnızlık.”
Cahit Zarifoğlu: ”Ah şu yalnızlık, kemik gibi ne yana dönsen batar.”
Sezai Karakoç: ”Ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık!”
Edip Cansever: ”Bir kişi bile değilim yalnızlıktan."
“Cemal Süreya: “Bir ovanın düz oluşu gibi bir şeydir, yalnızlık.”
Özdemir Asaf: “İnsanın kendine mektup yazmasıdır, yalnızlık.”
Cahit Zarifoğlu: “Ah şu yalnızlık, kemik gibi ne yana dönsen batar.”
Sezai Karakoç: “Ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık!”
Edip Cansever: “Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.””