Bir nefes alıp hatıraları bana izin verdikleri kadar uzağa ittim.Asla yeteri kadar uzak değillerdi.Aklımın bir köşesinde,karanlıkta sinmiş bir kedi gibi saldırı şansı kollayarak bekliyorlardı.
"Bir cadı avcısı olarak başarılı olabilmeniz için en büyük korkunuzla yüzleşip onu kontrol altında tutmayı öğrenmelisiniz.Ancak o zaman en büyük düşmanınızın dövüştüğünüz şey değil,korktuğunuz şey olduğunu anlayacaksınız."
Onlara ceset çalmak ve ruh çağırmak yerine kiliseye gidip dua etmelerinin kendileri için daha iyi olacağını söylemek istedim. Ama ne anlamı olurdu ki ? Zaten dinlemezlerdi