Şiir-Anneciğim

Sevgili Anneciğim,
Binlerce kez açıldım, binlerce kez kapandım yokluğunda
Kocaman bir dağ lalesi gibi Ve kapkara göbeğini dünyaya fırlatacakmış gibi duran.


Şimdi mucizevî bir yerdeyim
Muc'ın ucuz evinde
Sanki mürekkebi rutubet olan bir kalem
Duvarlara hep senin resmini çiziyor di'li geçmi zamanda birçok resim,
Hep gülümsüyorsun
Aklının ortasında mavi bir yıldız varmış gibi
Ve o yıldız karanlık bir şubat akşamında
Durmadan soluyormuş gibi

Rabbim, bu azâb için mi gün beklemişim?
Dal dal canevimden kopuyor can yemişim..
Âh anneciğim, on yedi yıl önce, demek
Dünyâya benim de böyle olmuş gelişim!

... Biz artık dağımıza.. Anneciğim...

"Sevgili anneciğim,
göğsünüz kabarsın: Sancağı ben taşıyorum,
Üzülmeyin: Sancağı ben taşıyorum,
beni sevin: Sancağı ben taşıyorum."