Bırakip gittiğin o temmuz ikindisinden sonra
Buz gibi yataklarda seni üşüdüm.
Sımsıkı sarılıp kendi boynuma
Ağıtlar yaktım,êzidi kadınlarca.
....
Hêja...
Yokluğunda ülkeler işgal ettim,
Çiçekler büyüttüm,bir ömrü tükettim.
Bilsen kaç kez intiharlarımı intihar ettim.
Binlerce kez daha okudum mehmet uzun'un o sözünü
'Bu ülkede kimse eşit olmayacak ve sen hiç gelmeyeceksin şehrime…'
Sen yine de sûra üfler gibi umutlar üfle,
yâr bildiğin dağlarından hücrelerime.
Umudun kırağı da olsa,beni terketme!
Şimdi senli dualarım var parmak uçlarımda hêja
Tanrım!..
''yüreğimi ve niyetimi sen kolla''
Nesil Emr
Not: şiir şahsıma yazılmıştır..
GENÇLERE ÖĞÜT( çok manidar)
Behçet Kemal Çağlar, bugünkü Boğaziçi Üniversitesi’nin Robert Kolej olduğu zamanlarda, Kolej’i bitiren gençlere şunları söyledi:
Çocuklar, artık hayata atılacaksınız. Başarılı olmanız için kendinize iyi örnekler seçmeye mecbursunuz. Sizlere teklifim, yokuştan inerken göreceğiniz aşı boyalı bir evin önünde durup düşünmenizdir. Vaktiyle orada sadece kalemi ile istibdada, zulme, cesaretle kafa tutan Tevfik Fikret adlı biri yaşamıştı. Ona benzemeye çalışın.
Eğer kendinizde o kudreti bulamıyorsanız, yokuştan biraz daha aşağı inin, solunuzda, Rumelihisarı’nın burçlarını göreceksiniz. O kaleyi, aşağı yukarı sizin yaşınızda bir genç, Fatih Sultan Mehmet yaptırdı ve ülkesine İstanbul’u kazandırdı. Ona benzemeye çalışın.
Şayet bunu da göze alamazsanız, daha aşağılara inince bir mezarlığa rastlayacaksınız; içinde dünyanın bütün güzelliklerini şahane bir şekilde dile getirmiş şair Yahya Kemal yatıyor. Onun gibi olmaya bakın.
Yok, bunu da yapamam derseniz, yolunuza devam edin, karşınıza deniz gelecek; kendinizi hemen oraya atın.