Gökyüzüne, ağaçlara, apartmanların önlerindeki avuç içi kadar yeşilliklere baktım. Bir düzine çocuğum olmalıydı benim, diye düşündüm. Bir düzine çocuğum olmalıydı. Okuyan, okumayan, düzene ayak uyduran, kafa tutan, seven, yaltaklanan, vuran, konuşan, ölen.. İçlerinden biri, bir teki doğaya bir göz atıp sevinmesini bilseydi, bu bana yeterdi.