Beğenmekle beğenmemek arasında kaldığım kitabın bir yerine kadar aşırı derecede sıktığı bir yerden sonrada öyle güzel öyle güzel bir hâle geldiği bir yer var işte o yerden sonra 2 gündür 30 sayfa okuyabildiğim kitabın bir anda bitirebildim. Tragedyalar 5. Bölüm 3. Kısımdan sonra koronun ve episode nin vasfının bitmesinden sonra kontrolü sadece karakterlerin ele almasıyla kitap bambaşka bir seviyede ilerlemeye başladı.
Koro ne Allah aşkına ben onunla nasıl duygudaşlık kurabilirim ? Ama şimdi Diran Stepan ya da armenak ile kurduğum yakınlık kadar sahici olabilir mi?
Ve o kadar çok alkol diyorki alkol içmemiş ben alkole doydum.
Bu arada Tragedyalar 5 bölümden oluşuyor. 5 bölüm boyunca kitabı nasıl okudum anlamadım. Birileri bir şeylerden bahsediyor birilerine bir şeyler olmuş ama öyle im dolu ki bu çağrışımları herhangi biriyle özdeşleştiremedim. İşte 5. Bölüm 3. Kısımdan sonra kitabın seyri tamamıyla değişti benim için. Yani son 50 sayfa acı vericiydi. Okuması zevkliydi ama çok ölüm vardı. Çok üzücüydü. Okurken her seferinde dudağımı büzdüm. Bu nasıl derin bir mahvolmuşluktur diye. En çok sarı rengini kullanıyor sarı ölümün rengi. Yalnızlık ölümden dahi derin. Edip Bey'in tüm kitapları gibi bununda hakimi yalnızlık. Sadece o değil yabancılık ve bunalım kendi başına hakim. Tüm karakterleri saran o karanlık hava okuyucu da etkisi altına alıyor. Bir yerde demiştim "benden daha mutsuz insanları görmek için okuyorum" diye bunun bu kadar erkek geleceğini tahmin etmezdim.
Hepsini özleyeceğim belki kendimi bulacağım hepsinde...
Kendi yapay ama etkisi gerçek bir zekâ.
Sizce yapay zekâ toplumda hangi seviyelere ulaşır?
.
Kalemini sevdiğim bir yazar olan Polat Onat, bu kez ülkemizin ileriki dönemlerinde distopik bir biçimde ele aldığı bilim kurgu öyküleriyle karşımıza çıkıyor. Toplam 8 öykü var. Hepsinde de yapay zekânın artık yaşamın her noktasına girmeye başlamış olması nedeniyle değişen yaşam koşulları da göze
Kar Üzerine
Ödüllü yazarımızın okuduğum ilk romanı Kar oldu. Ödülü bu kitapla almış olmasına rağmen ismini Masumiyet Müzesi isimli kitapla duymuştum ilk.
Son derece siyasi konulara değinen bir kitap olduğunu fark edince okuma hevesim biraz kırıldı doğrusu. Çünkü son dönemlerde edebiyat dergilerinde olsun sosyal medyada olsun yeterince siyasi tartışmalara
Yangınlı Kitap
Her okuduğum kitaba zihnimde bir yağlıboya resim ve bir şarkı yakıştırırım. Bu kitabın da şarkısı Emircan İşlek'in Yangınlı Şiir şarkısı olurdu herhalde...
Hayatı bir oyun gibi oynamazsa, aylak olmazsa, herkes gibi olursa acı çekerdi... Sanki olmamaya çalışmak da yoğun bir acı vermiyormuş gibi...
Ardında derin yaraların olduğu, ama bunu anlatırken eğlendiren bir kitaptır bu.
Ama aylak ruhlar eğlenmez sadece hisseder.
NEFES DİLEDİM
ESRA PINAR
Sadece gönül kırılmaz
Kelimeler de kırılır
Kendinden başkasına sağır olanlara.
Tam dilinin ucuna gelir de çıkmaz
Kaleme hükmeder de
Aspidistra-Gorge Orwell
Çocukluğunda ailesinin bilerek ve isteyerek fakir olduklarını düşündüğü için ailesinden nefret eden Gordon, kendi fakirliğini kendi elleriyle yaratıyor. Bir yandan paraya savaş açarken, diğer yandan her başı sıkıştığında ablası Julia’dan borç para almaktan çekinmiyor. Şiir gönderdiği bir Amerikan dergisinden gelen 50 dolarlık çeki bozdurduğunda, bir önceki günkünden farklı hissediyor kendini. Yeniden doğmuş gibi, daha güçlü, daha canlı… Cebindeki 50 dolarla, bir gecelik de olsa karşı çıktığı, eleştirdiği sistemin bir parçası oluyor. Olay örgüsü,betimlemeleri,dili,.. her anlamda Orwell'in okunmaya değer bir eseri daha..
