Birey olarak da, tür olarak da insan kendi önemini ileri sürmek gereğini duyduğu zaman şiire sarılmıştır.
Her kim şiir önemlidir, büyüktür derse, aslında ben önemliyim, ben büyüğüm diyordur.
Sayfa 21 - Şule Yayınları - 9.BaskıKitabı okudu
Gözümün feri saydım onu.
Gücüm bundandır.
Dizimin dermânıdır o.
Söz söyleme ciddiyetinden, söz dinleme erdeminden nasibinizi almamış ve dolayısıyla kime neyi anlattığını bilmeyen, kimden neyi duyacağını fark etmeyen biri iseniz şu cümleyi kurmanız işten bile değildir: kötü adamlar bizi savaşa sokar ve iyi adamlar bizi barışa kavuşturur...
Sayfa 109Kitabı okudu
Kimilerine göre dost o kimse imiş ki, onun yanında yüksek sesle düşünebilirmişiz.
26 Cemaziyelâhir, 1434
Sayfa 13 - 26 Haziran, 2013
Kendi olmayı önemsemeyen insan, dünyadaki yerini alma onuruna da kavuşamaz.
İnsanın kendi olmayı önemsemesi ancak kendisi hakkında bir bilgi, bir bilinç, bir kavrayış elde etmesiyle mümkün olur.
Bu bilgiyi, bu bilinç ve kavrayışı elde etmenin yolu, insan hayatında şiire gereken yeri vermekten geçer.
Sayfa 22 - Şule Yayınları - 9.BaskıKitabı okudu
Şiirin hayatımızda bir yeri varsa o yer affedilme ümidimizin beslendiği yerdir.
"Şiir, peşin soyutlamaların uğruna somut hakikatleri feda etmez."
Sayfa 50 - Şûle YayınlarıKitabı okudu
İnsan olma haysiyetini mesele yapan insanlar şiirle şöyle veya böyle ilgi kurmasalar, kuramasalar bile şairane kalırlar bu dünyada.
...az gelişmiş ülke aydınları yok artık, azgelişmiş aydınlar ülkesi var.