Söz söyleme ciddiyetinden, söz dinleme erdeminden nasibinizi almamış ve dolayısıyla kime neyi anlattığını bilmeyen, kimden neyi duyacağını fark etmeyen biri iseniz şu cümleyi kurmanız işten bile değildir: kötü adamlar bizi savaşa sokar ve iyi adamlar bizi barışa kavuşturur...
Şairle şahiri birbirine karıştırmamak gerek.
Şair sanat alanı içindedir ve bize insan olmanın nihaî zorluklarını işaret eder.
Şahir ise hurafe alanı içindedir ve itildiği yerde sayıklayan,
kakıldığı zaman sızlanan özelliğiyle edebiyat dünyasında yer tutar.
Benim bildiklerim size anlaşılmaz gelebilir. Bu üzücü bir durum ama daha üzücü olanı söylediklerimin size anlaşılır gelmesi halinde dahi şiirle bağlantımızda değişen bir şeyin ortaya çıkmayışıdır.
"Ben" anlamına gelen "I" kelimesi İngilizcede büyük harfle yazılır, ama Cummings bunu hep küçük harfle yazar. Çünkü ben, benim; yani bütün insanlardan biriyim, diyebilmek için.
"Akif'in mektupları Safahat'ından, Necip Fazıl'ın O ve Ben'i Çile'sinden, Cemil Meriç'in Jurnal'i Kırk Ambar'ından, İsmet Özel'in Waldo'su Şiir Okuma Klavuzu'ndan daha çok kendilerini söyler ve anlatır kanımca." (Cündioğlu)