Gözlerim seni gördü
Şehre bakarken
Gizlisiz saklısız
Asla bir başkası olmıyacak
Senin yaptıklarını yapabilen
8
Sen ki bir müziksin, müzik dinlerken bu hüzün niye?
Sevinç sevinçten hoşlanır, tatlı çatışmaz tatlıyla.
Peki canını sıkan şeyi sen niye dinliyorsun öyleyse;
Sıkılıp dertlenmek hoşuna mı gidiyor yoksa
Uyum içinde birbirine eşlik eden seslerin
Anlamlı beraberliği kulağına hoş gelmiyorsa,
Bağlantıyı kuramadığını görüyorlar da senin
Kınıyorlar herhalde seni bu yüzden tatlılıkla.
Dinle bak her tel güzelim eşine nasıl uymuş;
Her biri ses veriyor ötekine, gelince sırası,
Babayla oğul ve mutlu ana bir araya gelmiş,
Birbirine uymuş, bir ezgiyle okşuyorlar kulakları.
İşte çok sesten oluşup tek sese dönüşen şarkıları,
Tek kalırsan hiç olursun, diye sana seslenen bir uyarı.
Sayfa 28Kitabı okudu
Müzik, hayatımdaki en önemli şeylerden birisi. Müzikle ilgili sloganım da şudur: Dinle, çal, sev, saygı duy ve çeneni kapalı tut. :)
| Albert Einstein
Sayfa 147Kitabı okudu
Yani Einstein'in sadece teorik fizik tutkusundan söz etmek, onu eksik anlamak ve anlatmak demektir. Tutkularını bir sıraya koymak gerekirse; ilki doğayı ve evreni anlamak için altlarında yatan gerçeğe ulaşma arzusuyla tutunduğu teorik fizik, ikincisi müzik ve üçüncüsünün de güzel kadınlar olduğunu söyleyebiliriz.
Sayfa 145 - Albert EINSTEINKitabı okudu
Güzelliği seviyordu ve güzelliği şiirde buldu. Müzik gibi şiir de onu derinlemesine etkiliyor ve kendisi farkında olmasa da , gelecek ağır çalışma için zihnini hazırlıyordu.
Sayfa 67 - İş bankasıKitabı okuyor
Biz müzik yaparız,
Düş dünyasında gezeriz,
Issız kıyılarda dolaşır,
Tenha nehir kıyılarında otururuz.
Her gün başka oyunlar oynanıyor yeryüzünde
Yıllardır afişte kalan bizim oyunumuz
Sen bütün güzelliğinle her gece sahnedesin
Dekor durmadan değişiyor
Ama hep aynı müzik
Grieg'in o ünlü konçertosu
Deniz'in açılıp açılıp vurması kıyılara
Suyun damlaması mermere ağır ağır
Rüzgarların esmesi dağbaşında
Kuyuya düşen bir taşın yankısı
Sayfa 157
1980 sonrasında, darbecilerin arka bahçesi ve destekçilerince iddia edilen özgür ve liberal yaşam biçimi, o kısa zaman dilimi içinde şiiri de metalaştırmaya başladı. Taştan yağ çıkarmayı bilen kapitalizm ve medya, şiir ve şairden bir rant sağlamanın yolunu buldu. Televizyonlar, radyolar, reklam magazinleri, gazeteler boy boy resimler ve albenili sunumlarla şair ve şiirleri pazarladılar. Müzik eşliginde şiir dinletileri, şiir klipleri, şiir kaset ve CD'leri, şiir saatleri gibi- şiire ve şaire yakışmayan- uygulamalar, metalaşma ve metalaştırma sürecini hızlandırdı. Buna bir'meta furyası’ desek yanlış olmaz, üstelik 1980 öncesinde edebiyat, şiir ya da sanatin hiçbir dalında, hiçbir ölçüde görülmemiş türden... Böyle olunca da, binlerce kötü şiir ortalığı kaplamış oldu. Az okunan iyi şiire, en azından o süreç içinde, yaşamını marjinal olarak sürdürme seçeneği kaldı. (Zaten iyi şiir, 'toplumsal bellek ve zaman'la yerini bulan ve bir kenarda elmas gibi bekleyen şiir degil midir?)
Sayfa 24 - 12 Eylül ve ‘80’ Sonrası ŞiirKitabı okudu
Sabah bizi hazırlıksız yakaladı
Güneş saçlarımızı altına boyadı
Gece ise gülen denizi aştık
Cenabı hak yere göğe, dağa taşa, karıncaya arıya vahyettiği ve ihsanda bulunduğu gibi kullarından istediği kişiye de istediği ihsanda bulunur. Bunu istediği yerde istediği zamanda ve istediği formda yapar. Bu bazen bir şiir, bazen bir müzik eseri, bazen bir mimari eser olarak karşımıza çıkar, bazen hiç ifade edilmemiş büyük bir iyilik olarak. Öyle Allah dostları vardır ki bir satır bile yazmamışlardır...
Diger taraftaki kirişi kır
Bu Sahneyi gün gün saat saat hazırladım
Geçit düz ve geniş diğer taraftaki kirişi kır
Kollarında bir ada buldum
Gözlerinde bir ülke
Zincirleyen kollar
Diger taraftaki kirişi kır
Gerçek şu ki tarihte, insanın umutsuzluğa kapılmasını engelleyen, inanmasını ve yaşamayı sürdürmesini sağlayan ne varsa, bir sığınağa, gizlenecek bir yere ihtiyacı vardır. Bu sığınak bazen bir kitap, bir şiir, bir şarkı ya da müzik olabilir.
Sayfa 61Kitabı okudu
Jim Morrison büyük aşkı Pamele Morrisona ithafen
Buğulu bir pazar günüydü
Yüzüme baktı ve dediki
Dünyada yalnız benmişim
Şimdi aradığım kızı buldum
Kız benimdir
O dünyalara bedel
Ben, sanat dallarının birbiri içine girmesinden yana değilim. Şiiri şiir, resmi resim, müziği müzik olarak kabul etmeli. Her sanatın kendine özgü nitelikleri, kendine özgü anlatım araçları var. Anlatılmak isteneni bu araçlarla anlatıp bu özelliklerin içinde kapalı kalmak, hem sanatın gerçek değerlerine saygılı olmak,hem de bir çabaya, bir emeğe yer vermek demek değil mi? Güzel olanı sağlayacak güçlük, herhalde bu olmalı. Şiirde müzik, müzikte resim, resimde edebiyat, bu güçlüğü yenemeyen insanların başvurdukları birer hileden başka bir şey değil. Ayrıca bu sanatlar, öteki sanatların içine girince gerçek değerlerinden de birçok şeyler kaybediyorlar. Sözgelimi bir şiirde uyumlu birkaç sözcüğün yan yana gelmesinden ortaya çıkmış bir müziği, ezgilerindeki çeşitlilik ve akorlarındaki zenginlikle alabildiğine büyük bir sanat olan gerçek müzik yanında küçümsememeye olanak var mı?
