Keşke zamanında hata yapmama, yanlış insanlara güvenmeme fırsat verseydin anne. Keşke beni dinleseydin, keşke konuşmasaydım duvarlara. Keşke bana herkesin iyi davranmayacağını, kalbimi paramparça edecek insanların da var olduğunu öğretseydin. Keşke susturmasaydın beni. Dertleşseydin benimle. Bu kadar saf ve tecrübesiz bir şekilde atılmasaydım hayatın kollarına. Keşke anne… Keşke…
Şimdi kötülüğe ve karanlığa bulanmış bu insan kargaşasında bana zarar vermeyecek insanı bulabilmek için kalbimi bin parçaya ayırıyorum. Her güzel söz söyleyeni beni seviyor sanıyorum. Kötü insanların var olabileceğini bedel ödeyerek öğreniyorum anne. Ve çok yoruluyorum…