Beklemek; Koca Bir Şiir Gibi
Yahut dönmek diye bir ihtimal olmasaydı;
Yeşerir miydi Sonbahara esir olup;
Zemheride ayaza tutulan yaprak...?
Parlar mıydı yıldızlar, ay doğup;
Güneş ısıtır mıydı her yanı?
Gülmeyi unutan gözlerde bir tutam gülücük oluşur muydu; ?
Sessiz ama çok şey anlatırcasına
Nehirler böyle candan akar mıydı; ?
Ve denizler kumsala böyle koşar mıydı?
Yahut
İçime kutlu ülkünün ne çok battığını hatırlamıyorum
Hilalin kaç kez beni uykumdan uyandırdığını
Hatırlamıyorum
Tırnaklarımla kazımaktan yorulduğum bu şiir
Esasen bir mezar oldu bana
Tabut dediğin işte böyle korkusuz olur
Tabutun ve kapıların aynı ağaçtan olduğu
Bir şiire rastladım
Ve ben eve iki yüz on altı kırık kemikle döndüm Ne dağlar ne atlasın en vahşetli günleri
Beni bundan alıkoyamazdı
Kurtlara haber sal ve eve döndüm
Eve dönmek, vazgeçmektir Meryem
Vazgeçtim...
Sayfa 77 - Ötüken YayınlarıKitabı okudu
Bununla birlikte, bu maceranızı, şiirlerinizde, eski deyimiyle 'istismar' ettiğinizi de düşünmüyor değiliz. Sizi şiire iteleyen, şiir duygusu değil de, bütün bu geçmisiniz sanki. Bunu da anlıyoruz, bunu da olağan buluyoruz. Ama bir yerden sonra, şiire, yalnızca şiire dönmek zorundasınız.
Sayfa 266Kitabı okudu
1857'den başlayarak romanın tarihi, "şiire dönüşmüş roman"ın tarihi olacaktır. Ama şiirin gerekliliklerini üstlenmek romanı lirikleştirmekten (özündeki ironiden vazgeçmek, dış dünyaya sırtını dönmek, romanı kişisel itiraflara dönüştürmek, onu söz oyunları ve süslerle doldurmak) çok daha başka bir şeydir. En büyük "şair-romancılar" şiddetle antilirik'tir: Flaubert, Joyce, Kafka, Gombrowicz. Roman: antilirik şiir.
Arzu
kumdan kaleler yapıyorsun denizin kıyısında
diz çökmüş, çırılçıplak
teninde birikiyor yitip giden güneş
yaşam geri çekilmeyecek bir dalga gibi
yükseliyor bacaklarında
gri bir martı ayak bileğine kayığını bağlıyor
senin için aşk Arzu
aşk
fırtına kopunca söylenen şarkı
gözlerini kapıyorsun deniz fenerinin ışığında
saçların rüzgârda, geceyle
AHMED ARİF, “HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM” KİTABININ YAYINLANMASINI ANLATIYOR.
Cüneyt Arcayürek arkadaşım. O zaman Hürriyet gazetesinin Ankara temsilcisi. Bir gün bana dedi ki: “Bobin artığı sonsuz kâğıt var. Senin kitabını basalım. Hürriyet gazetesinin satıldığı her büfeye koyarız. Peşin de sana elli bin lira verelim. Bütün geliri de senin
Ahmet Erhan
MİLATTAN ÖNCEKİ ŞİİRLER
XII
Akdeniz’e dönüyorum, güz kuşlarının
Kanat vuruşlarına adımlarımı ayarlayarak
Akdeniz’e dönüyorum, dumanlı bir kentin
Sayfa 410Kitabı okudu
Bugün çıkageldim
Şiire dönmek için ne tuhaf bir bahane sana dönmek için uydurduğum bu bahane..
Sayfa 24 - İzdiham yayınları
XI
akdeniz’e dönüyorum, güz kuşlarının
kanat vuruşlarına adımlarımı ayarlayarak
akdeniz’e dönüyorum, dumanlı bir kentin
irin püskürten bacalarını yüreğimden kazıyarak.
yıllar yılı karanlık, nemli odalarda yaşadım
her sabah yüreğime yeni bir uçurum eklemenin kederiyle
bir göçmen kuştum ki ben, güneyi hiç bulamadım
uçmak istesem yasakların surları
Şiire Hapsolmak
Sabahlara kadar şiire hapsolmak, sabahlara kadar yani 'O Adam' a hapsolmak. Sana sığınmak, senden kaçmak, kaçıp kaçıp tekrar dönmek. Gitmek, geri gelmek, konuşmak ve susuşların anlattıklarını dinlemek şiirdeki gibi. Sarılsak şiirdeki gibi. Tebessümler gözlerimize ulaşsa şiirdeki gibi. Gözlerimizi kapatsak anlasak birbirimizi, şiirdeki gibi. İkimiz birden sevinsek, göğe baksak şiirdeki gibi. Anılarımız gökyüzünde birikse şiirdeki gibi ama yağmurlar kül olmasa. Yazdıklarımızda, çizdiklerimizde, şarkılarımızda saklansak saklasak birbirimizi şiirdeki gibi. Birbirimizi karanlıklardan aydınlığa emanet etsek, aşk peşinde yalınayak koşsak, zaman vedanın iplerini çekiştirse de akrep gibi dokuz trenine yetişmeye çalışsak, si durağını beklesek yine şiirdeki gibi. Şiirler gibi yaşasak yani.. Şair aramadan sadece birbirimize şiir olsak. Bir kalbin bir de kalbim olsa yetmez mi? Yeter belleyelim yetsin o zaman. Ama adım atmaktan korkmayalım şiir biterse diye. Çünkü kalem elimde çizersem titremeyebilirim ve yeni bir şiir daha yazabilirim. Biz korkmayalım.
Evet; kaybolmuş dünyalarımızı bulmak adına şiire, hikâyeye, romana dönmek kaçınılmaz, ama, mesele, kaybettiğimiz dünyayı bulmakta değil; bulduğumuz dünyayı bir başka türlü döndürebilmekte; bir başka deyişle, yaratma cesareti' ile dünyamızı dönüştürebilmekte -diye düşünüyorum
Sayfa 93Kitabı okudu
