Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak
Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak
İnsan ona derler ki ede kalb-i rakîkı
Alâm-ı benî-nev’i ile kesb-i melâmet.
Anlamı da şu: İnsan dediğimiz, yüreğini başka insanların kederleriyle mahzun tutar.
“Şiirin içinde fikir, elmanın içindeki gıda kadar saklı olmalıdır”
“Bir kız vardı yok gibi öyle güzel”
Şiir bir kelime sanatı değil mi? Kelimelerden de sözler yapılmaz mı? Her sözün de bir görüntüsü yok mudur? O halde şiir de bir görüntü sanatıdır.