Ama bizim sığınağımız sonbahardı, cam önleriydi, sokağa bakan.
*
Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimiz
Biz o renksiz, o yalnız, o sürgün medüzalar..
*
En önemlisi de tanıştırılır gibiydim biriyle
Hiç kimselerin ilgilenmediği
Bazı olayların tarihçisi olarak.
Müthiş sıkılıyorum. Daha kötüsü, insanlardan soğuyorum galiba. Oysa ben onlarsız, onlara güvenmeden edemem...
Ama elimden ne gelir? Sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki...
Büsbütün kabalaşmaktansa, uzaklara gitmek daha iyi.
¶¶
Ve kimsenin öldüğü yok... Yaşadığı da... Herkes biraz vardı, o kadar.
¶¶
¶¶
İki insan gibi kaldım
Birbiriyle konuşan iki insan.
¶¶
Müthiş sıkılıyorum. Daha kötüsü, insanlardan soğuyorum galiba… Oysa ben onlarsız, onlara güvenmeden edemem. Ama elimden ne gelir. Sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki… Büsbütün kabalaşmaktansa, uzaklara gitmek daha iyi.
¶¶
Sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki...
¶¶
¶¶
Bazen de düşünüyorum ; belki de bütün kötülüklerin kaynağı bende... Durum ne olursa olsun seçeceğim tek şey yalnızlık oluyor.
¶¶