kuzey yıldızım benim
kadim topraktayım, uygarlıklar kadar usul ve eski,
kehanetim ol, yanıma in artık
kendin gelmesen de
eski bir şiirin göğünden
ışığın vuruyor buraya
sen misin, değil misin bilemem
bildiğim yolumda bekliyor
yaşla tartılmayacak kadar zamansız
hiç ümit kesmediğim o büyük karşılaşma
kuzey ya da doğu
kim bilebilir, kaderimizin yönünü
hayat tayini mümkünsüz bir zamanlama
ben buradayım, kollarım ve kalbim burada
benden daha uzun yaşayacak olan şiirimin
göğünde yıldızlar ışısın diye
benden sonra...
kuzey ya da doğu, aşk ya da bilmediğimiz
ama peşrevinde muallakta kaldığımız
muamma...
Sayfa 47 - Metis Yayınları, 2.Basım Ocak 2002, İstanbulKitabı okuyor
“Seni Sevdiğimi Göreceksin Sevmediğim Zaman”
Şiir, her zaman için barışın bir parçası olmuştur. Şair, barıştan doğar.
Tıpkı ekmeğin undan doğması gibi. Katiller, onu yakmak, öldürmek ve parçalamak için şairi arar.
Hüzünlü bir parkın ağaçları arasında, katilin biri, 
Aleksandr Puşkin ’i yaralayarak ölümüne sebep olmuştu.
Çılgın atlılar, 
Sandor Petöfi ’nin cesedini çiğneyerek geçmişti.
İspanya’da
Hüngür hüngür ağlamalık dizeler. Madak sen nasıl da zarifsin!
Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum
Onu orada
Beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum. Kalbim!
Şiirimin Hacer'ül esved taşı
Hadi ama baylar,
Bakın kaldıramıyorum,
Yardım edin de şunu yerine koyalım.
Ben dervişim sen benim fikrimsin, ben kitabım sen benim yazımsın, ben orkestrayım sen benim sesimsin, ben şimşeğim sen benim ışığımsın, ben insanım sen benim ihtiraslarım, sevinçlerim, ümitlerim, kederlerim, işim, alnımın teri, ellerimin kudreti ve yüreğimin sevdasısın.
Sayfa 435Kitabı okudu
İşte yazdığım, yazacağım, yazmayı bırakmayacağım şiirimsin sen…
Sayfa 153Kitabı okudu
