“Kurtulmak için cinayetten başka bir yol kalmamışsa, işlenen cinayet bir suç mudur?”
“Yalı cinayeti olarak adlandırılan dava sonuçlanmış ve sanıklardan Melek Ebruzade idama, suç ortağı Yalçın Özveren ise ömür boyu hapse mahkum olmuşlardır.” Haberiyle başlıyor kitap.. Melek, Yalçın ve Yargıç Faik’in gözündenden olaylar irdelenmeye başlıyor.
Yargıç’ın düşüncelerini ve hayatını okurken gerçekten çok tiksindim. Ve ne yazık ki çokta üzüldüm. Bu gibi karakterlerin var olmasının düşüncesi bile çok acı.. Daha sonra Melek’in gözünden okuyoruz hikayeyi ve sayfayı her çevirdikçe canınız acıyor. Ruh hastası yaşlı bir adamın kimsesiz küçük bir kız çocuğunu yıllarca istismar edip birde üstüne nikahına alıp meşrulaştırması, tüm mahallelinin olayları bilip susması.. okudukça midem bulandı, sinirlerim bozuldu. 70 yaşında ruh hastası Hüsrev, canım Melek’i yıllarca mahalledeki insanlara bile isteye istismar ettiriyor ve bundan zevk duyuyor. Ta ki konağın çalışanlarının oğlu Yalçın okulunu bitirip evine dönene kadar. Tanıdığı küçük kızın yıllar sonra büyüyüp başına gelenlere tanık olan Yalçın, Melek için bir cinayet işliyor ve onu kurtaracağına olan inancı Hüsrev’in ölümüne sebep oluyor ama maalesef ki Melek kurtuluştan çok daha kötüsü idama çarptırılıyor.
Hikayenin gerçek olması okuduğum her sayfa da canımı daha çok acıttı. Nefesimin kesildiği yerler oldu. Ülkemizin maalesef ki acı gerçekleri. Kim bilir kaç Melek göçüp gidiyor bu dünyadan habersiz, kimsesiz ve çaresiz..
