İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal.
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,
Gözlerin İstanbul Oluyor Birden
Seninle bir yağmur başlıyor iplik iplik,
Bir güzellik doğuyor yüreğime şiirden.
Martılar konuyor omuzlarıma,
Gözlerin İstanbul oluyor birden.
Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün, birdenbire çıkıp gelmesen.
Şarkılarla geleceksin, duygulu, ince
Yalnız gözlerime bak
Kucağında inleyen sedefli bir saz değil
Türküm açlığın sesi, aşka bir niyaz değil
Ben elem şairiyim, ıztırap benim adım!
Güneşler nur dilerken ruhumdaki ateşten Şiirlerim siyahtır, her mısraı çünkü ben
Hayat diye anılan paçavradan kopardım.
Başkaları okuduğundan beri
üstü açık yatıyor şiirlerim
Olvido'nun lavanta çiçeği kokan kederleri koynumda uyuyor geceleri
bazen kalkıp üstünü örtüyorum
Eteğimdeki Taşlar
Canım Ahmet Erhan♡
Ben bir ipekböceği değilim
Ama kozam şiirlerim benim.
Sen unutulmuş bir adamsın
Anlaşılmamış şiirlerim gibi
Bütün güzelliğiyle unutulmuş
Şiirlerim ki; yalnızlığa benzer
Öylesine mahzun, öylesine kahrolmuş
Sayfa 67Kitabı okudu
