Ufacık dertlerde bile ah vah edip dünya başımıza yıkılmış, sonu gelmiş, çıkılmaz yollara düşmüş gibi hayata küsüyoruz ya... Artık hiç bir şeyden tat almıyor, yapmak istemiyor hep uyumak hatta ölmek istiyoruz ya..!
Peki onlar ne yapıyor? Onca acının, zulmün, felaketlerin arasında umutla hayata yaşamaya devam ediyorlar. Hemde yüzleri gülerek, şikayet etmeyerek, şükrederek…
Ufacık dertlerde hayata küsenlere, isyan edenlere bu görüntüler ibret olur mu?
“Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Çünkü inkâr edenlerden başkası Allah’ın rahmetinden ümit kesmez!” (Yusuf/87)