sabret gönül eyyâm-ı sefâ yâre de kalmaz
gam çekme ki vuslat demi ağyâre de kalmaz
güller solar, ezhâr dağılır bâd-ı hazanla
gülzâra, hezâra, gül-i pürhâre de kalmaz
sür’atle geçer vakti civâni heder etme
elbet bu hüsn, yâr-i füsunkâre de kalmaz
çek cevrini, canâna sakın etme şikâyet
bir gün gelir âhın o sitemkâre da kalmaz
mevt, cismini kaybettiği gün hâke neziha
gam, girye, biter tali’gaddâre de kalmaz
(Yaşar Nezihe Bükülmez Hanım)