Victoria dönemi insanları için Zührevi Hastalık günahkarlık sonucuydu; hastaneler öncelikleri'kadınları ahlaksal açıdan 'doğru yola' çekmek için çalıştı, tedavileri ikinci planda kaldı. Bir Zührevi Hastalıklar Hastanesi'nin cinselliğe karşı yasal tutumu "onun güvenli bir hale getirileceğine inanmıyorum"du.
Zührevi Hastalıklar Hastaneleri ahlaksal ve fiziksel rehabilitasyon için kuruldu ve buraya getirilen hastalar tedavinin aynı zamanda bir ceza olduğunu gayet iyi anlayarak çıktılar. Sıkı bir yalıtma, sessizlik ve sürekli gözetim politikası uygulandı; bunun amacı, kadının geçmiş yaşamıyla bağlarını kopararak dönüşümünü sağlamaktı.
Sayfa 78 - Pencere Yayınları, 2.Baskı 1997Kitabı okudu
(...), öyle acı bir şey ki bu, gece olsun isterdim. (...) isterdim ki... Kendi kollarım sarsın beni.
Sayfa 37 - Ayrıntı Yayınları, birinci basım 2007 - Yeşil GözKitabı okudu
Şimdi hoşlanıyorum kendimden. Siz hoşlanmıyor musunuz benden?
Sayfa 35 - Ayrıntı Yayınları, birinci basım 2007 - Yeşil GözKitabı okudu
Ben artık uçurumun kenarında da değilim. Düşüyorum. Yitirecek şeyim kalmadı. (...); öyle yumuşak düşüyorum ki; öyle güzel ki beni düşüren şey, onu incitmemek için isyan edemiyorum.
Sayfa 33 - Ayrıntı Yayınları, birinci basım 2007 - Yeşil GözKitabı okudu
Dirilerden değilim artık. Yapayalnızım şimdi. Yapayalnız! Yalnız! Solo! Sessizce ölebilirim. Işımıyorum artık. Dondum. Dondum!
Sayfa 28 - Ayrıntı Yayınları, birinci basım 2007 - Yeşil GözKitabı okudu
(...), sadece
dört duvar arasında yaşayabilecek masallar düzüp duryoruz. İnsanların güneşini bir daha hiç göremeyeceğim.
Sizse benimle eğleniyorsunuz. Durumumu bilmiyormuş gibi. Anlamıyor musunuz bir ayağım çukurda?
Sayfa 28 - Ayrıntı Yayınları, birinci basım 2007 - Yeşil GözKitabı okudu