İnsanoğlu yine her zamanki gibi itlik peşinde koşup solaris gezegenini keşfetmeye,bilinçli okyanusla iletişim kurmaya çalışıyor.Fakat okyanus iletişim kurmayı reddedip,bilimadamlarına hayatlarındaki travma yaratan insanları yeniden yaratıyor. Bir nevi okyanus insanları inceliyor.Bilimadamlarının travmalarıyla olan ilişkileri hele ki kahramanımızın rheyayla olan ilişkisi hatta zaman geçtikçe travmasıyla bir gelecek düşlemesi çok güzeldi.Okyanus bir anlamda bilinçaltını temsil ederek her şeyden üstün olduğunu kanıtlamaya çalışan insana engel oluyor.Yer yer betimlemeleri çok sıkıcı ve hayal etmesi zor olsa da felsefi altyapısı güzel olan bir romandı.En yakın zamanda filmini de izleyeceğim.
"Kozmosa çıkıyoruz, her şeye hazırız: Yalnızlığa, zorluğa, tükenişe, ölüme hazırız. Alçak gönüllülükten söylemeye dilimiz varmıyor ama, kendimize hayran hayran baktığımız oluyor. Ama çok, çok yazık! Birazcık yakından baktığımızda bütün o şevkin aslında düzmece olduğunu görüyoruz. Aslında kozmosu ele geçirmek değil istediğimiz, yalnızca Yer’in sınırlarını kozmosun sınırlarına dek genişletmek"
