JE M'ENNUIE
Sıkıldım,
Ölüm kadar kurşuni,
Dünyadan, oluşumdan...
Velhasıl hiçlik için teptiğim yolda,
Yürümekten yoruldum yürünmek için...
Sıkıldım sevdalanmaktanda,
Hayale karışıp inanmalardanda...
Bütün samimiyetimle sıkıldım...
Sıkılmak ki kabuk kabuk üstüne,
Ve anıların sürekli aklıma gelmesinden,
Hep imrenmek benim bahtımda...
Sokaktan geçip mutlu olanlara,
Onlara öfkeyle bakanlara kırgınlığım olacak.
Bir çay dolduracağım hevese ve buz gibi olacak...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
Çoğu çağdaşımız için mutluluk daha ziyade, her ne kadar sabır ve çelik gibi sinirler gerektirse de, "insanın kendi yolunda gitmesi" (henüz tatmin edilmemiş arzularla dürtülen ve hedeften hala belli bir mesafede bulunan insanın düş kurmaya ve bu düşlerin gerçekleşmesi için çabalamaya ve umut beslemeye devam etmeye zorlanması) bir değer olarak kabul edilir ve şüphesiz ki son derece kıymetli bir değerdir. Muhtemelen çağdaşlarımız bu koşulun aksinin, yani dinginlik halinin, mutluluktan ziyade can sıkıntısı hali olacağını (söze dökmeseler de en azından içlerinde) kabul edecektir. Nitekim çoğumuz açısından "sıkılmak" aşırı mutsuzlukla eş anlamlıdır ki bu da en çok korktuğumuz durumun bir başka adıdır. Mutluluk bir "hal" olarak tanımlanabilirse, bu durum isteklerin henüz tatmin edilmemesinden kaynaklanan heyecan olarak tarif edilebilir ancak...
Sayfa 45 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Kendimize yönelik isteğimiz de kendini böyle korur, bu istek, kendi kendimizde, hep yeni bir şeye dönüşür -Sahip olmanın anlamı da budur. Mal mülkten sıkılmak demek, kendi kendimizden sıkılmak demektir. İnsan fazlalıktan da acı çeker.
Sayfa 52Kitabı okudu
"...bir insandan sıkılmazsın. Sevmiyorsundur artık onu ,sıkılmak bahanedir."
