"Biraz yorgunum,
Kavgaları birikiyor insanın..."
Erdem Bayazıt'a ait bir şiir değil, Şilan Avcı'nın şiiridir.
İnternet siteleri dahil çoğu kişi bunu yanlış biliyor. Şilan Avcı, 7 Güzel Adam'ın senaristi idi bu şiiri ve bir çok şiiri dizide geçiyor.
İyi ki geldin
Yüreğimin zarif acısı
Şimdi bu şehir, adının incesiyle gülümsüyor kuşlara
Basıp geçtiğin yollar, dokunduğun duvarlar...
Her yer şarkı söylüyor
Kimyası değişiyor yıldızların
Parlıyor aklımdaki kuyruklu uçurtmalar
Şimdi her evin gölgesinde bir avuç şu kalbim
Yüzünü yıkıyor göçüp gitmiş bahar
Ağzını uzatıp yudumluyor, terlemiş şen çocuklar
İyi ki geldin bak!
Şimdi bu şehir çocuk,
Bu şehir baba,
Bu şehir aşk.
Şilan Avcı
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!
Hiç bilmiyorum!
"Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın.
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum !"
![Seda [صدا] :](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F907111_1706135666_KnFBU.jpg){kind=small}
Kalbimde
akrebiyle kovalıyor seni zaman
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!
Hiç bilmiyorum! Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor!
Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı!
Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı!
Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz!
Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler!
Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz!
En çok baba yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını!
İnsan baba olunca anlıyormuş babasını!
Yalnız Ardıç Ağacı’nın gölgesinde büyürdük.
Şahlanırdı alnımızda beş vakitli bir hüzün.
Hürmet ederdik “aşk” denen o dinmez ibadete.
Değeri ölçülmezdi, yürekten çıkan sözün.
Yedi güzel adamdık, yedi Kara Lise’li
Gittiği her şehirde, sokağın şairleri
Kederle beslenirdi kalemimizden sevda
Yedi güzel adamdık, yedi Kara Lise’li
🌿ŞİLAN AVCI
Tuz ve Yara
Şehrin kirli saçlı kederi
Ve efsunlu bir öğlen güneşiyle çağlıyor kanlı dere..
İçinde et bırakmış, can bırakmış bir şiir gibi adın.
Yarama sardığım peygamber çiçeği kokusu
Ve suyun ince belinden tutmuş bir sevda korkusu..
Başını eğdiğin küslüğün gölgesinde ağlıyor çiçekler.
Düşüp kendimi incittiğim sabahlar kadar yorgun ve uykulu kalbim.
Gecenin rengi kara..
Canımda tuttuğum, tuz ve yara..
Şilan Avcı