İnsan özlüyor bir kalbi içinde olmadığım halde,
Kelimeleri öldürmüş bir adamdım ben,
Seni görene kadar.
Bir gülüşün kaldı aklımda birde susman.
Ne seni güldüre bildim
Nede seni konuşturan
Sen sustun
Ben sustum
Sen gittin
Ben düştüm
Sonra bir ülkenin iki uzak şehri gibi yanlız ve sessiz bir veda oldu
Ne ben bakabildim gözlerine doya doya
Ne sen hoşçakal dedin
Yarım kalan bir roman gibiydi gidişin.
Yazmak geldi içimden sonra
Ne yazacağımı bilmeden
Kelimeler kalmadı zihnimde
Hepsine seninle beraber
Veda ettim.
Belki de Vedalar başlangıçtır
Bilemedim.
Yada Vedalar bir sondur
Umuda.